شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

شکفته شد گل حمرا
شکفته شد گل حمرا
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۹
بحر	مجتث مثمن مخبون محذوف; مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن
شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست; صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست; اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود; ببین که جام زجاجی چه طرفه‌اش بشکست; بیار باده که در بارگاه استغنا; چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست; از این رباط دودر چون ضرورتست رحیل; رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست; مقام عیش میسّر نمی‌شود بی‌رنج; بلی بحکم بلا بسته‌اند عهد الست; به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش میباش; که نیستی است سرانجام هر کمال که هست; شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر; بباد رفت و ازو خواجه هیچ طرف نبست; ببال و پر مرو از ره که تیر پرتابی; هوا گرفت زمانی ولی بخاک نشست; زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید; که گفتهٔ سخنت میبرند دست بدست	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست»، غزل شمارهٔ ۲۵ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

بنان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۸ از مجموعهٔ گل‌های جاویدان این غزل و غزل حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند را در دستگاهِ سه‌گاه و چهارگاه اجرا کرده‌است.[2]

دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.