داروهای ضدروان‌پریشی
داروهای ضدروان‌پریشی یا آنتی‌سایکوتیک‌ها (به انگلیسی: Antipsychotic) برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون (مانند هذیان و توهم)، به خصوص در بیماری‌های اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ساخته شده‌اند. تأثیر اصلی این‌گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روان‌پریشی از جمله توهم، هذیان است. برخی از این داروها مانند الانزاپین تأثیر آرام‌کننده یا آرام‌بخشی هم دارند.
اطلاعات بیشتر: داروهای روان‌پزشکی
| داروهای ضدروان‌پریشی | |
|---|---|
| کلاس دارویی | |
 الانزاپین نومونه ای از داروهای ضد روان پریشی نسل دوم | |
| شناسه‌های دسته‌بندی | |
| مشابه | Neuroleptics, major tranquilizers[1] |
| موارد مصرف | Principally: اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی |
| داده‌های بالینی | |
| در وبگاه دراگز | Drug Classes |
| پیوند به بیرونی | |
| سمپ | D014150 |
| در ویکی‌داده | |
کلروپرومازین، فنوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، فلوپنتیکسول، اُلانزاپین، کلوزاپین ،ریسپریدون، آریپیپرازول، پرفنازین، تیوتکسین و تری فلوئوپرازین از جمله داروهای ضدروان‌پریشی هستند. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده‌های دوپامینی در مغز است. داروهای آنتی سایکوتیک جدیدتر اغلب عوارض پارکینسون کمتری دارند.
طبقه‌بندی
- نسل اول آنتی سایکوتیک‌ها
- بوتیروفنون‌ها مانند هالوپریدول و دروپردیول
- فنوتیازین‌ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین
- تیوگزانتین‌ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول
- نسل دوم آنتی سایکوتیک‌ها (آتیپیک)
منابع
روان‌شناسی عمومی (از نظریه تا کاربرد) (ویراست جلد دوم)، شابک ۹۶۴-۶۳۸۹-۰۱-۵
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ داروهای ضدروان‌پریشی موجود است. |
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| تاریخچه |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نشانهها |
| ||||||
| طیف |
| ||||||
| درمان |
| ||||||
| داروهای ضدافسردگی |
|
|---|---|
| دیگر موارد |
|
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.