ایمی‌پرامین

ایمی‌پرامین که با نام تجاری Tofranil فروخته می‌شود ، یک داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای (TCA) است که عمدتاً در درمان افسردگی استفاده می‌شود. همچنین در درمان اضطراب و اختلال هراس مؤثر است. از این دارو، برای معالجه شب‌ادراری و پیشگیری از سردرد های میگرنی نیز استفاده می‌شود. ایمی پرامین از طریق دهان گرفته می‌شود . یک فرم طولانی مدت برای تزریق به عضله نیز موجود است. برای درمان برخی دیگر از اختلالات روانی مانند فوبیا اجتماعی، دردهای عصبی و همچنین در مقدار کم برای کنترل شب ادراری (شب‌میزی) در کودکان بزرگتر از ۶ سال به‌کار می‌رود.

ایمی‌پرامین
سامانه‌شناسی نام (آیوپاک)
3-(10,11-dihydro-5H-dibenzo[b,f]azepin-5-yl)-N,N-dimethylpropan-1-amine
داده‌های بالینی
نام تجاری Tofranil
AHFS/دانشنامه دراگز monograph
مدلاین پلاس a682389
رده بارداری D(US)
Known risk of damage to fetus.
تجویز Oral
داده‌های فارماکوکینتیکی
فراهمی زیستی  ?
متابولیسم کبد
Main active metabolite desipramine
نیمه‌عمر 11-25 hours
دفع گرده (کالبدشناسی)
شناسه
شماره سی‌ای‌اس 50-49-7 Y
کد ATC N06AA02
پاب‌کم CID 3696
IUPHAR ligand 357
بانک‌دارو DB00458
کم‌اسپایدر 3568 Y
UNII OGG85SX4E4 Y
KEGG D08070 Y
ChEBI CHEBI:47499 Y
ChEMBL CHEMBL11 Y
داده‌های شیمی
فرمول C19H24N2 
وزن مولکولی 280.407 g/mol
SMILES eMolecules & PubChem
 Y(what is this?)  (verify)

این دارو در دو شکل قرص و آمپول موجود است. اما تزریق عضلانی دارو به ندرت مورد استفاده‌است.[1]به نظر می‌رسد که ایمی پرامین با افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین و مسدود کردن گیرنده های خاص سروتونین ، آدرنرژیک ، هیستامین و کولینرژیک کار می‌کند.

تاریخچه

در سال ۱۹۵۵ رولند کان روانپزشک سوئیسی که از ابتدای دهه ۱۹۵۰ برای به دست آوردن دارویی مؤثر بر بهبود روحیه تلاش می‌کرد، متوجه شد ترکیب G 22355 که در سال ۱۹۵۱ در ایالات متحده توسط هافلیگر و اشنایدر ساخته شده بود، تأثیر مثبتی بر بیماران افسرده با عقب‌ماندگی ذهنی دارد[2]. کان این دارو را «تیمولپتیک» (thymoleptic) به مفهوم نگهدارنده هیجانات - در برابر داروهای موسوم به «نورولپتیک» (neuroleptics)- به مفهوم نگهدارنده اعصاب نامید.

موارد مصرف

ایمی پرامین در درمان افسردگی و برخی از اختلالات اضطرابی استفاده می‌شود. در اثر بخشی به داروی ضد افسردگی موکلوبماید مشابه است . [3] همچنین به دلیل توانایی آن در کوتاه کردن زمان خواب مرحله موج دلتا ، در جایی که خیس شدن هنگام شب ادراری رخ می‌دهد ، از آن برای درمان شب ادراری شبانه استفاده شده است. سطح خون بین 150 تا 250  نانوگرم در میلی لیتر از ایمی پرامین به همراه متابولیت آن دیسپرامین به طور کلی باعث ایجاد اثر ضد افسردگی می‌شود. [4]

عوارض جانبی

مهمترین ناراحتی‌هایی که مصرف‌کنندگان ایمیپرامین ابراز می‌کنند آثار آنتی کولینرژیک (مانند خشکی دهان، تاری دید، کاهش ضربان قلب، یبوست و تأخیر در دفع ادرار است. خواب آلودگی و گیجی نیز از مسائل برخی از بیماران است. البته به مرور نسبت به این آثار تحمل ایجاد می‌شود. همچنین در مورد بیماران بالای ۴۰ سال پیش از تجویز دارو انجام الکتروکاردیوگرام برای ارزیابی کار قلب توصیه می‌شود[5].

پانویس
  1. رامین خدام، راهنمای جیبی کاربرد داروهای ژنریک ایران، چ پنجم ۱۳۷۵. ص ۲۱۸
  2. Roland Kuhn, The Treatment of Depressive States with G 22355 (Imipramine Hydrochloride). American Journal of Psychiatry (1958)
  3. Delini-Stula, A; Mikkelsen, H; Angst, J (October 1995). "Therapeutic efficacy of antidepressants in agitated anxious depression--a meta-analysis of moclobemide studies". Journal of Affective Disorders. 35 (1–2): 21–30. doi:10.1016/0165-0327(95)00034-K. PMID 8557884.
  4. Orsulak, PJ (September 1989). "Therapeutic monitoring of antidepressant drugs: guidelines updated". Therapeutic Drug Monitoring. 11 (5): 497–507. doi:10.1097/00007691-198909000-00002. PMID 2683251.
  5. هارولد کاپلان و بنیامین سادوک، چکیده روانپزشکی بالینی، نصرت‌الله پورافکاری، چ سوم پائیز ۱۳۷۷، تهران: آزاده، ص ۱۱۸ شابک ‎۹۶۴−۹۰۰۵۳−۲−۳
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.