ایپرونیازید
ایپرونیازید (Marsilid, Rivivol, Euphozid, Iprazid , Ipronid, Ipronin) یک مهار کننده مونوآمین اکسیداز(MAOI) غیر انتخابی و برگشتناپذیر از دسته هیدرازینها است.[1][2]
نامگذاری آیوپاک | |
---|---|
N-isopropylisonicotinohydrazide | |
اطلاعات درمانی | |
AHFS/دراگز | International Drug Names |
اطلاعات فارماکوکینتیک | |
فراهمی زیستی | 1 |
شناسهها | |
سیایاس | 54-92-2 |
ایتیسی | N06AF05 |
پابکم | CID: 3748 |
دراگبنک | DB04818 |
کماسپایدر | 3617 |
UNII | D892HFI3XA |
KEGG | D02579 |
ChEMBL | CHEMBL92401 |
اطلاعات شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C9H13N3O |
وزن مولکولی | ۱۷۹٫۲۲ g·mol−1 |
| |
اطلاعات فیزیکی | |
چگالی | 1.084 g/cm3 |
نقطه جوش | ۲۶۵٫۹ درجه سلسیوس (۵۱۰٫۶ درجه فارنهایت) |
(بررسی) |
این ماده یک بیگانهزیست است که در ابتدا برای درمان سل طراحی شده بود، اما بعداً به عنوان داروی ضد افسردگی مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، به دلیل سمیت کبدی از بازار حذف شد.[3][4] استفاده پزشکی از ایپرونیازید در دهه ۱۹۶۰ در بیشتر جهان متوقف شد، اما در فرانسه همچنان مورد استفاده قرار گرفت.
جستارهای وابسته
منابع
- Robert A. Maxwell; Shohreh B. Eckhardt (1990). Drug discovery. Humana Press. pp. 143–154. ISBN 9780896031807.
- Fagervall I, Ross SB (April 1986). "Inhibition of monoamine oxidase in monoaminergic neurones in the rat brain by irreversible inhibitors". Biochemical pharmacology. 35 (8): 1381–7. doi:10.1016/0006-2952(86)90285-6. PMID 2870717.
- Timbrell, John (2008). Taylor & Francis Group. pp. 324–326. doi:10.3109/9781420007084. ISBN 978-0-8493-7302-2.
- Henn, Fritz; Sartorius, Norman; Helmchen, Hanfried; Lauter, Hans (2013-11-11). Contemporary Psychiatry. Springer Science & Business Media. p. 109. ISBN 9783642595196.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.