پیپروکسان
پیپروکسان (انگلیسی: Piperoxan) که با نام بنوداین (benodaine) نیز شناخته می‌شود، از نخستین آنتی هیستامینهای شناخته شده‌است. این ترکیب که از بنزودیوکسان مشتق می‌شود، در اوایل ده ۱۹۳۰ در فرانسه تهیه شد. ابتدا این دارو به عنوان یک عامل مهارکننده آلفا آدرنرژیک مورد بررسی قرار گرفت، ولی بعدها روشن شد که دارای اثرات ضد هیستامین نیز هست.
 | |
|---|---|
| سامانه‌شناسی نام (آیوپاک) | |
| 1-(2,3-dihydro-1,4-benzodioxin-2-ylmethyl)piperidine | |
| داده‌های بالینی | |
| رده بارداری | ? |
| تجویز | Oral |
| شناسه | |
| شماره سی‌ای‌اس | 59-39-2 135-87-5 (hydrochloride) |
| کد ATC | None |
| پاب‌کم | CID 6040 |
| کم‌اسپایدر | 5817 |
| UNII | 9ZCS27634Y  Y |
| ChEMBL | CHEMBL31836 |
| داده‌های شیمی | |
| فرمول | C14H19NO۲ |
| وزن مولکولی | 233.31 g/mol |
| SMILES | eMolecules & PubChem |
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Piperoxan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
| Histamine receptor لیگاندها |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Reuptake inhibitorها |
| ||||||||||
| مهارکننده آنزیمها |
| ||||||||||
| Others | |||||||||||
| گیرنده هیستامین لیگاندها |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| مهارکننده های بازجذب |
| ||||||||||
| مهارکننده های آنزیم |
| ||||||||||
| Others | |||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.