ضدروانپریشی تیپیکال
داروهای ضدروانپریشی تیپیکال (همچنین به عنوان داروهای ضد روان پریشی نسل اول شناخته شده میشود) دستهای از ضدروانپریشیهای نسل اولی هستند که در سال ۱۹۵۰ توسعه یافته و در درمان سایکوز (بهطور خاص، اسکیزوفرنی) کاربرد دارند. از داروهای ضد روان پریشی ممکن است برای درمان شیدایی حاد، پریشانی و سایر موارد استفاده شود. اولین داروهای ضد روان پریشی تیپیکالی که مورد استفاده پزشکی قرار گرفتند، فنوتیازینها بودند، یعنی کلرپرومازین که به شکل تصادفی کشف شد.[1]
ضدروانپریشی تیپیکال | |
---|---|
کلاس دارویی | |
مشابه | First generation antipsychotics, conventional antipsychotics, classical neuroleptics, traditional antipsychotics, major tranquilizers |
در ویکیداده |
جستارهای وابسته
منابع
- Shen WW (1999). "A history of antipsychotic drug development". Comprehensive Psychiatry. 40 (6): 407–14. doi:10.1016/s0010-440x(99)90082-2. PMID 10579370.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.