داروهای ضد پلاکت
داروهای ضد پلاکت (به انگلیسی: Antiplatelet drug) در داروشناسی به گروهی از داروهای کاهش دهنده پلاکت گفته میشود [1] که از تشکیل ترومبوز جلوگیری میکنند. این داروها در پیشگیری از انواع بیماریهای انعقادی قلبی-عروقی و نیز مغزی نقش دارند.
داروهای شناختهشده
برخی از داروهای این گروه شامل این موارد است:
- مهارکننده انتخابی کوکس۲ غیرقابل بازگشت
- استیلسالیسیلیک اسید (آسپیرین)
- کلوپیدوگرل (پلاویکس)
- تیکلوپیدین (تیکلید)
- دی پیریدامول (پرسانتین)
- ترومبوکسان
عوارض مسمومیت
از عوارض مسمومیت با این گروه داروها به ویژه هنگامیکه چند نوع گوناگون داروی ضد پلاکت با هم مصرف شود٬ خونریزیهای داخلی و به ویژه خونریزی در دستگاه هاضمه است.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- "Antiplatelet agents" at Dorland's Medical Dictionary
- Shehab, Nadine; Laurence S. Sperling; Scott R. Kegler; Daniel S. Budnitz (2010-11-22). "National Estimates of Emergency Department Visits for Hemorrhage-Related Adverse Events From Clopidogrel Plus Aspirin and From Warfarin". Arch Intern Med. 170 (21): 1926–1933. doi:10.1001/archinternmed.2010.407. PMID 21098354. Retrieved ۲۰۱۵. Check date values in:
|accessdate=
(help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.