ملین

مُلَیّن (به انگلیسی: Laxative) ماده یا دارویی است که جهت افزایش دفع مدفوع برای جلوگیری یا رفع یبوست استفاده می‌شود.[1] این مواد می‌توانند طبیعی باشند، مانند روغن کرچک و زیتون، یا صناعی، مانند بیزاکودیل. ملین‌های متنوعی وجود دارند که در سرعتِ شروعِ اثر، محل اثر (راست‌روده، رودهٔ بزرگ و رودهٔ کوچک)، اَشکال دارویی، فواصل مصرف، طعم و اثرات جانبی متفاوت هستند؛ بنابراین، برحسب نوع مشکل، می‌توان مناسب‌ترین آنها را انتخاب کرد. ملین‌ها می‌توانند از انواع داروهای محرک، روان‌سازها یا ملین‌های آب‌نمکی باشند و از طریق خوراکی و در برخی موارد ویژه، از طریق تنقیه و راست‌روده تجویز می‌شوند. ملیّن‌ها در مقادیر بالاتر، باعث اسهال می‌شوند.

گیاهان ملیّن

ملیّن‌های قندی: شکر تیغال، بیدخشت، شیرخشت، گزانگبین، گز علفی، ترنجبین و شکر سرخ.

ملیّن‌های روغنی: کرچک، زیتون، بادام شیرین، کتان، نارگیل، کاسکارا.

ملیّن‌های لعاب‌دار: پنیرک، ختمی، قدومه.

گیاهان مسهل

مسهل‌ها عموماً قوی‌تر از ملیّن‌ها هستند. ملیّن‌ها در غلظتِ بالا می‌توانند به‌عنوان مسهل به‌کار برده شوند.

مسهل‌های آنتراکینونی: صبر زرد، سنا، فلوس، روبارب، سیاه توسه.

مسهل‌های رِزینی و صمغی: حنظل یا هندوانه تلخ، پودوفیل، زالب.

پیوند به بیرون

منابع

  1. (PDF) https://web.archive.org/web/20120515032552/http://digestive.niddk.nih.gov/ddiseases/pubs/constipation/Constipation_508.pdf. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۵ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ مه ۲۰۲۱. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ملین موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.