ملین
مُلَیّن (به انگلیسی: Laxative) ماده یا دارویی است که جهت افزایش دفع مدفوع برای جلوگیری یا رفع یبوست استفاده می‌شود.[1] این مواد می‌توانند طبیعی باشند، مانند روغن کرچک و زیتون، یا صناعی، مانند بیزاکودیل. ملین‌های متنوعی وجود دارند که در سرعتِ شروعِ اثر، محل اثر (راست‌روده، رودهٔ بزرگ و رودهٔ کوچک)، اَشکال دارویی، فواصل مصرف، طعم و اثرات جانبی متفاوت هستند؛ بنابراین، برحسب نوع مشکل، می‌توان مناسب‌ترین آنها را انتخاب کرد. ملین‌ها می‌توانند از انواع داروهای محرک، روان‌سازها یا ملین‌های آب‌نمکی باشند و از طریق خوراکی و در برخی موارد ویژه، از طریق تنقیه و راست‌روده تجویز می‌شوند. ملیّن‌ها در مقادیر بالاتر، باعث اسهال می‌شوند.
گیاهان ملیّن
ملیّن‌های قندی: شکر تیغال، بیدخشت، شیرخشت، گزانگبین، گز علفی، ترنجبین و شکر سرخ.
ملیّن‌های روغنی: کرچک، زیتون، بادام شیرین، کتان، نارگیل، کاسکارا.
گیاهان مسهل
مسهل‌ها عموماً قوی‌تر از ملیّن‌ها هستند. ملیّن‌ها در غلظتِ بالا می‌توانند به‌عنوان مسهل به‌کار برده شوند.
مسهل‌های آنتراکینونی: صبر زرد، سنا، فلوس، روبارب، سیاه توسه.
منابع
- (PDF) https://web.archive.org/web/20120515032552/http://digestive.niddk.nih.gov/ddiseases/pubs/constipation/Constipation_508.pdf. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۵ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ مه ۲۰۲۱. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک)
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ملین موجود است. |