تنقیه

تَنقیه[1] یا اِماله به فروکردن آب یا هر مایع دیگر به داخل روده بزرگ جهت پاک کردن روده از پلیدی و غایط دیرمانده و فسادانگیز گفته می‌شود.[2]

دستگاه انما جهت رساندن آب به روده

معمولاً این کار را برای درمان برخی از بیماری‌ها به کار می‌برند.[3][4] امروزه کاربرد این روش بسیار کمتر از گذشته‌است و گاه برای درمان بیماریهای گوارشی مانند یبوست شدید یا ولولوس استفاده می‌شود.

تنقیه در فقه شیعه

برخی فقهای شیعه اماله را در هنگام روزه حرام و برخی نیز مبطل روزه می‌دانند. شهید اول اماله با مایعات را باطل کنندهٔ روزه اعلام کرده ولی محقق حلی و شهید ثانی نظر قوی‌تر را حرام بودن اماله با مایعات در حال روزه می‌دانند ولی معتقدند که روزه را باطل نمی‌کند.[5][6]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «تنقیه 2، تنقیه کردن» [علوم دارویی] هم‌ارزِ «enema, clysma, clyster»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سیزدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی (ذیل سرواژهٔ تنقیه 2)
  2. «تنقیه کردن، مدخل تنقیه از لغتنامه دهخدا». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۱۰.
  3. مکارم شیرازی
  4. تنقیه با محلول سولفات باریم
  5. شهید ثانی، زین‌العابدین بن علی. تحریر الروضة فی شرح اللمعة، تهران: سمت، چاپ هفتم، ۱۳۸۳، ص ۹۱، شابک ‎۹۶۴−۴۵۹−۶۹۳−۵
  6. المحقق الحلی، النافع فی مختصر الشرائع، قم: مؤسسه البعثه، الثانی، ۱۴۱۶ ه‍. ق، ص ۱۲۸، ISBN 964-309-014-0
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تنقیه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.