خواب‌آور
خواب‌آور (به انگلیسی: hypnotic) ماده‌ای که باعث خواب می‌شود را گویند.
خواب‌آورها می‌توانند داروی صناعی باشند یا گیاهی یا حتی یک ماده غذایی مانند چای. معروفترین خواب‌آورهای دارویی بنزودیازپینها هستند مانند دیازپام، اکسازپام،ملاتونین، لورازپام، فلورازپام و کلردیازپوکساید. برخی از داروهای دیگر نیز اثرات خواب‌آوری دارند مانند فنوباربیتال و آنتی هیستامینهای غیر اختصاصی مانند دیفن هیدرامین و پرومتازین. گیاهانی مانند حنا، سنبل الطیب، بومادران و تریاک نیز خواب آورند.
مکمل خواب آور ملاتونین چیست؟
ملاتونین یکی از هورمون‌های طبیعی مترشحه از غده پینه‌آل است که در تنظیم چرخه خواب و بیداری نقش دارد. هورمون ملاتونین به طور طبیعی در ساعت ۹ شب و در پاسخ به تاریکی ترشح می‌شود. با افزایش سن ترشح این هورمون کاهش می‌یابد. مکمل ملاتونین به شکل قرص‌های ۱،۳،۵،۱۰ میلی‌گرم موجود می‌یاشد. از آنجایی که FDA یا سازمان غذا و داروی آمریکا نظارت دقیقی بر روی به مکمل‌ها ندارد نمی‌توان آن را دارو نامید، اگرچه در استرالیا این قرص توانسته مجوز درمانی برای افراد بالای ۵۴ سال را بگیرد اما در ایران نیز نمی‌توان عنوان دارو را برای آن به کار برد و صرفاً لفظ مکمل برای این قرص به کارمی‌رود. از قرص ملاتونین برای رفع مشکل زمان شروع به خواب رفتن، پرواز زدگی یا Jet lag که به دنبال سفر به مناطقی که ساعت روز و شبشان به مقدار زیادی با محل زندگی فرد تفاوت دارد و همچنین برای افرادی که شیفت‌های کاری متغیری دارند، استفاده می‌شود.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- «قرص خواب آور زولپیدم و تاثیر آن در درمان دارویی بی خوابی و اثرات جانبی آن - دکتر فارمو». دکتر فارمو | دارویی-داروسازی-پزشکی و سلامتی. ۲۰۱۹-۱۱-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۱.
- واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان وادب فارسی
- ویکی‌پدیای فارسی، مقالات مربوطه