استاتین

استاتین (به لاتین: Astatine) (تلفظ: /ˈæstətiːn, -tɪn/) از عنصرهای شیمیایی جدول تناوبی است و نشانهٔ کوتاه آن At و عدد اتمی آن ۸۵ است. این عنصر کمیاب‌ترین عنصر در کره زمین است و کل مقدار آن در کره زمین حدود ۳۰ گرم برآورد می‌شود.[2] استاتین عنصری جامد، سیاه رنگ و پرتوزا است که در جدول عناصر شیمیایی در گروه ۱۷ جدول و دوره ۶ آن قرار دارد. گروه ۱۷ جدول، گروهی شامل شبه فلز ‌ها است که عنصر استاتین سنگین‌ترین هالوژن این گروه‌است و نقطه ذوب و انجماد آن از دیگر هالوژن‌های سبک‌تر جدول بیشتر است. استاتین در طولانی‌ترین عمر ایزوتوپی At) ۲۱۰) دارای نیمه عمر ۸٫۱ ساعت است. عنصر استاتین در حدود ۲۰ ایزوتوپ شناخته شده دارد. استاتین در سال ۱۹۴۰ توسط شیمی‌دان‌های آمریکایی امیلیو گینو سگر، کِنِت روس مکنزی و دیل ریموند کارسون در دانشگاه کالیفرنی، برکلی کشف شد. استاتین عنصری پرتوزا است و به صورت منفرد وجود ندارد. بلکه این عنصر در طبیعت همراه با ایزوتوپ‌های اورانیوم و توریم وجود دارد. با وجود خاصیت پرتوزایی، از استاتین در رآکتورهای هسته‌ای استفاده نمی‌شود. استاتین ۲۱۷ با اورانیوم ۲۳۳ و نپتونیم ۲۳۹ در تعادل است و از اجتماع توریم و اورانیوم با نوترون‌های طبیعی حاصل می‌شود. از اشکال دیگر استاتین می‌توان به هیدرید استاتین (به لاتین: HAt) نیز اشاره نمود و باید توجه داشت که این ترکیب با یک هیدروژن است و نه هالید و در مورد هالیدها تنها واکنش با هالوژن‌های سبک امکان‌پذیر است.

استاتین، ۸۵At
استاتین
تلفظ/ˈæstətn, -tɪn/ (AS-tə-teen, -tin)
ظاهرجامد سیاه
عدد جرمی210 (پایدارترین ایزوتوپ)
استاتین در جدول تناوبی
I

At

Ts
پولونیماستاتینرادون
عدد اتمی (Z)۸۵
گروهگروه ۱۷ (هالوژن)
دورهدوره 6
بلوکبلوک-p
دسته Metalloid
آرایش الکترونی[Xe] 4f14 5d10 6s2 6p5
۲، ۸، ۱۸، ۳۲، ۱۸، ۷
ویژگی‌های فیزیکی
فاز در STPجامد
نقطه ذوب575 K (302 °C, 576 °F)
نقطه جوش610 K (337 °C, 639 °F)
آنتالپی تبخیر 40 kJ/mol
فشار بخار
فشار (Pa) ۱ ۱۰ ۱۰۰ ۱ K ۱۰ K ۱۰۰ K
در دمای (K) 361 392 429 475 531 607
ویژگی‌های اتمی
عدد اکسایش−1, +1, +3, +5, +7[1]
الکترونگاتیویمقیاس پائولینگ: 2.2
انرژی یونش
  • 1st: 890±40 kJ/mol
شعاع کووالانسی pm 150
شعاع واندروالسی202 pm
دیگر ویژگی ها
رسانندگی گرمایی1.7 W/(m·K)
رسانش مغناطیسیno data
شماره ثبت سی‌ای‌اس7440-68-8
ایزوتوپ‌های استاتین
ایزوتوپ فراوانی نیمه‌عمر (t۱/۲) حالت فروپاشی محصول
210At trace 8.1 h ε, نشر پوزیترون 3.981 210Po
α 5.631 206Bi
211At syn 7.2 h
لایه الکترونی استاتین

پیداش استاتین

سالهای زیادی ، عنصر ۸۵ در جدول تناوبی جایش خالی بود و کسی نتوانسته بود آن را کشف کند. اما از روی جدول تناوبی چنین بر می‌آمد که این عنصر باید از اعضای خانواده کلر و ید باشد. مندلیف هم معتقد بود که عنصری به نام اکاید با عدد اتمی ۸۵ وجود دارد و آن را پیش‌بینی کرده بود.

طی سالهای متمادی ، بارها اعلام شد که عنصر ۸۵ کشف شده است و نام‌های متفاوتی به آن داده شد. اما همه آنها اشتباه و دور از واقعیت بود. در نهایت با تحقیقات وسیع ، دانشمندان دریافتند که برای تولید این عنصر رادیواکتیو ، تنها یک ماده می‌تواند بعنوان هدف انتخاب شود و آن ماده عنصر ۸۳ یعنی بیسموت است.

لذا دو محقق آمریکایی به نامهای کورسن و مکنزی و یک فیزیکدان به نام سگره ، با بمباران ایزوتوپ ۲۰۹ بیسموت توسط ذرات آلفای شتابدار ( یونهای هلیم ) در یک شتاب‌دهنده ، توانستند عنصر ۸۵ را تولید کنند. این گروه در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۰ ، مقاله‌ای به مجله “فیزیکال ریویو” با عنوان عنصر رادیواکتیو ۸۵ ارائه دادند. آزمایش ها نشان داد که این عنصر ، از نظر خواص نظیر ید است.

شناسنامه استاتین

عدد اتمی : ۸۵

جرم اتمی : ۲۱۰

نقطه ذوب : C° ۳۰۲

نقطه جوش : C° ۳۳۷

شعاع اتمی : Å ۱٫۴۳

ظرفیت : ۷

رنگ : متالیک

حالت استاندارد : جامد

نام گروه : ۱۷

انرژی یونیزاسیون : Kj/mol 926

شکل الکترونی : Xe4f144d105s25p5

الکترونگاتیوی: ۲٫۲

حالت اکسیداسیون: ±۱,۳,۵,۷

دوره تناوبی : ۶

مقدار موجود در پوسته

نادرترین عنصری که به‌طور طبیعی در زمین یافت می‌شود استاتین است. گمان می‌رود که در تمام پوسته زمین، تنها ۳۰ گرم از این عنصر وجود داشته باشد و تنها چند میکروگرم از آن به‌طور مصنوعی تولید می‌شود.

اندازه‌گیری

استاتین توسط بمباران بیسموت با ذرات آلفا حاصل می‌شود. این عنصر همچنین می‌تواند از تقطیر هوا توسط گرما نیز به دست آید. بمباران ایزوتوپ بیسموت (209 83Bi) با ذره آلفا (4 2He) حاصل زندگی کوتاه استاتین و نوترونها است. هدف از پرتو افکنی سرد بیسموت، جلوگیری از بخار و ناپدید شدن استاتین است.

واکنش پرتو افکنی سرد بیسموت:

209 83Bi + 4 2He→ 211 85At +21 on

(ایزوتوپ At 211 نیمه عمر ۶ساعت و ۴۹دقیقه‌ای دارد، بنابراین لازم است که با سرعت با آن کار شود)

روش شناسایی و اندازه‌گیری مواد پرتوزا با استفاده از پرتوهای مولکولی روشی است که توسط آزمایشگاه بین‌المللی بروک هیون (به انگلیسی: Brookhaven) ارائه گشته و برای اندازه‌گیری آزمایشگاهی استاتین کاربرد دارد.

اثرات

استاتین به دلیل خواص پرتوزا برای بدن انسان مضر است و هنگام بررسی آن در آزمایشگاه‌های هسته‌ای روش‌های ویژه‌ای برای مطالعه و بررسی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. استاتین نوعی هالوژن است و احتمالاً مانند ید در غده تیروئید تجمع می‌یابد. از نظر شیمیایی، سمی بودن استاتین مانند ید است.

اثرات زیست‌محیطی

میزان استاتین در زیست کره(بیوسفر)زیاد نیست و بنابراین خطری برای محیط زیست محسوب نمی‌شود.

ایزوتوپ‌ها

استاتین در حدود ۲۰ ایزوتوپ شناخته شده دارد.

نیمه عمر برخی ایزوتوپ‌ها

At-206: دقیقه ۲۹٫۴

At-208:ساعت ۱٫۶

At-211:ساعت ۷٫۲

At-215:میلی ثانیه ۰٫۱

At-217:میلی ثانیه ۳۲٫۰

At-218:ثانیه ۱٫۶

At-219:ثانیه۵۰٫۰

منابع

  1. Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Oxford: Butterworth-Heinemann. p. 28. ISBN 0080379419.
  2. Clara Moskowitz (مه ۱۶, ۲۰۱۳). «Property of Rarest Element on Earth Measured for 1st Time». Live Science. دریافت‌شده در ژانویه ۲۳, ۲۰۱۷.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ استاتین موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.