انطاکیه

انطاکیه بر روی [رودخانه] عاصی (به یونانی باستان: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου, Antiókheia hē epì Oróntou)، (همچنین به آن انطاکیهٔ سوریه نیز می‌گویند)،[note 1] شهری از یونان باستان بود،[1] که سمت شرقی رودخانهٔ عاصی قرار داشت. خرابه‌های آن نزدیک شهر جدید انتاکیه ترکیه قرار دارد،[2] و این شهر جدید از انطاکیه باستانی نام خود را عاریه گرفته‌است.

این مقاله دربارهٔ شهر باستانی است. برای شهر امروزی، انتاکیه را ببینید.
انطاکیه
Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου (یونانی باستان)
نقشه انطاکیه در روم و اوایل دوره بیزانس
خطای لوآ در پودمان:Location_map در خط 543: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/ترکیه" does not exist.
نام دیگرانطاکیه سوریه
موقعیتانتاکیه، استان ختای، ترکیه
مختصات۳۶°۱۲′۱۹٫۸″ شمالی ۳۶°۱۰′۱۸٫۵″ شرقی
مختصات: ۳۶°۱۲′۱۹٫۸″ شمالی ۳۶°۱۰′۱۸٫۵″ شرقی
نوعSettlement
محدوده۱۵ کیلومتر مربع (۵٫۸ مایل مربع)
تاریخ
سازندهسلوکوس یکم
ساخته‌شده293 BC
دوره‌هاهلنی تا قرون وسطی
فرهنگ‌هایونانی‌ها، روم باستان، مردم ارمنی، مردم عرب، ترک‌های آناتولی
حادثه‌هانخستین جنگ صلیبی
اطلاعات بیشتر
تاریخ‌های کاوش۱۹۳۲–۱۹۳۹
وضعیتMostly buried
جایگاه انطاکیه در ترکیهٔ کنونی

انطاکیه اواخر قرن چهارم قبل از میلاد توسط سلکوس اول نیکاتور بنیان نهاده شد، او یکی از فرماندهان اسکندر کبیر بود. این شهر از نظر جغرافیایی، نظامی و موقعیت اقتصادی برای ساکنینش سودمند بود، بخصوص ویژگی‌هایی چون تجارت ادویه، جاده ابریشم و راه شاهی. نهایتاً این شهر با شهر اصلی شرق نزدیک یعنی اسکندریه به رقابت پرداخت. انطاکیه تا ۶۳ قبل از میلاد، زمانی که رومی‌ها کنترل آن را بدست گرفتند پایتخت امپراتوری سلوکی بود. رومی‌ها آنجا را محل استقرار حکومت خویش ساختند. از اوایل قرن چهارم میلادی، این شهر محل استقرار Count of the Orient، رئیس اداره منطقه ای شانزده استان، همچنین مرکز اصلی یهودیت هلنیستی در پایان دورهٔ معبد دوم بود. انطاکیه یکی از مهم‌ترین شهرهای قلمروهای رومی‌ها در مدیترانهٔ شرقی بود. مساحتی شامل ۱۱۰۰ جریب فرنگی (۴٫۵ کیلومتر مربع) را در حیطهٔ دیواره‌هایی که یک چهارم آن کوهساران بود پوشش می‌داد، می‌ماند حدود ۷۵۰ جریب (۳ کیلومتر مربع) که یک پنجم مساحت روم بود و داخل دیواره‌های اورلیان قرار داشت.

انطاکیه را «مهد مسیحیت» می‌نامیدند، چرا که نقش طولانی مدت و محوری را هم در ظهور یهودیت هلنیستی و هم اوایل دوره مسیحیت بازی کرد.[3] عهد جدید مسیحیت بیان می‌دارد که عبارت «مسیحیت» اولین بار در انطاکیه ظهور پیدا کرد.[4] این شهر یکی از اولین شهرهای چهارگانهٔ سوری بود، و به ساکنین آن انطاکیه ای (Antiochenes) می‌گفتند. این شهر کلانشهری بود که در دوره‌های آگوستوسی ربع میلیون نفر ساکن آن بودند، اما جمعیت آن در دوران قرون وسطی به دلیل جنگ‌ها، زلزله‌ها و تغییر مسیرهای تجاری، که دیگر پس از حملات و فتوحات مغولان از شرق دور بدانجا عبور نمی‌کردند، به مقادیر ناچیزی رسید.

یادداشت‌ها
  1. یونانی باستان: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου; or Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Δάφνῃ, "Antioch on Daphne"; or Ἀντιόχεια ἡ Μεγάλη, "Antioch the Great"; لاتین: Antiochia ad Orontem‎; ارمنی: Անտիոք‎ Antiok; سریانی: ܐܢܛܝܘܟܝܐ‎ Anṭiokya; Hebrew: אנטיוכיה, Antiyokhya; Arabic: انطاکیة، Anṭākiya; فارسی: انطاکیه; ترکی استانبولی: Antakya‎.

ارجاعات
  1. Sacks, David; Oswyn Murray (2005). Lisa R. Brody, ed. Encyclopedia of the Ancient Greek World (Facts on File Library of World History). Facts on File Inc. p. 32. ISBN 978-0-8160-5722-1.
  2. خرابه‌های انطاکیه با شهر مدرن انتاکیه همپوشانی و پیوستگی ندارد.
  3. "The mixture of Roman, Greek, and Jewish elements admirably adapted Antioch for the great part it played in the early history of Christianity. The city was the cradle of the church." — "Antioch," Encyclopaedia Biblica, Vol. I, p. 186 (p. 125 of 612 in online .pdf file. Warning: Takes several minutes to download).
  4. "Acts of the Apostles 11:26".

منابع
  • Karl Otfried Müller, Antiquitates Antiochenae (1839)
  • Albin Freund, Beiträge zur antiochenischen und zur konstantinopolitanischen Stadtchronik (1882)
  • R. Forster, in Jahrbuch of Berlin Arch. Institute, xii. (1897)
  • Ulrich Wickert. "Antioch." In The Encyclopedia of Christianity, edited by Erwin Fahlbusch and Geoffrey William Bromiley, 81–82. Vol. 1. Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans, 1999. شابک ‎۰۸۰۲۸۲۴۱۳۷
  • متن مقاله‌ای مرتبط در 1911 Encyclopædia Britannica در ویکی‌نبشتهٔ انگلیسی موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ انطاکیه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.