هود (پیامبر)
هود نام پیامبری در قرآن است. بنابر قرآن و داستان‌های دینی مسلمانان او از نسل نوح بود و پدر او شالخ و مادر او بکیه است. برای هدایت قوم عاد که در سرزمینی حاصل خیز زندگی می‌کردند، برگزیده شده بود.
قوم عاد
حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در سرزمین احقاف (بین یمن و عمان، در جنوب عربستان) قومی زندگی می‌کردند که به آنها قوم عاد می‌گفتند. بنا بر آیات قرآن، قوم عاد بلندقامت، فربه، قدرتمند و درشت‌هیکل بودند [1]که زندگی خوبی را داشتند و از قدرت خود برای ظلم و ستم استفاده می‌کردند و در جهل و گمراهی به سر می‌بردند.[2]
عذاب قوم عاد
عذاب قوم عاد در واقع طوفان شنی مهیب و عظیم بود که هفت شبانه روز وزید و تمام شن‌های اطراف بر سر خانه‌ها و باغ‌های قوم عاد فرو ریخت و آنها را در زیر آن مدفون کرد. در قرآن سوره‌ای نیز به نام او وجود دارد و در سوره‌های اعراف و شعراء نیز از وی سخن به میان آمده است. او چهارصد سال زندگی کرد و بعد از ٬از بین رفتن قوم عاد در مکه ساکن شد تا درگذشت. مرقد او در حضرموت است.[3]
هود در قرآن
هود در زمان پادشاهی شداد می‌زیسته است. قوم او بنام عاد و در سرزمین احقاف می‌زیسته‌اند. هود و یارانش به سرزمین حضرموت هجرت کردند و دیار ویران شدهٔ قوم عاد برای عبرت آیندگان به یادگار ماند.[4]
منابع
- سوره قمر، آیه ۲۰؛ سوره الحاقه، آیه ۷؛ سوره اعراف، آیه ۶۹.
- محمدی اشتهاردی، محمد. قصه‌های قرآن، هجدهم. تهران: مؤسسه انتشارات نبوی، ۱۳۹۰. شابک: ۲-۳۱-۶۴۰۵-۹۶۴-۹۷۸
- جوادی آملی٬عبدالله. تفسیر موضوعی قرآن (سیره پیامبران در قرآن). قم؛ اسراء چاپ اول ۱۳۷۶.
- داستان پیامبران ازموسوی گرمارودی