تبردار
تَبَردار (lictor) لقب اعضای رده‌ای از خدمتکاران در روم باستان بود که به عنوان محافظ حکم‌گذاران magistrate و دیگر صاحب‌منصبان بلندپایه رومی همراه آنان حرکت کرده و تبرپوش fasces حمل می‌کردند. تبرپوش جعبه‌ای مدور ساخته‌شده از دسته‌ای از ترکه‌های درخت بود که به‌دور دسته یک تبرزین می‌پیچیدند و از آن در زمان روم باستان به عنوان نشان قدرت و جاه و جلال حکم‌گذاران استفاده می‌شد.
سنت همراه بردن تبردار از زمانی که روم یک پادشاهی محلی بود رواج داشت و به احتمال زیاد این سنت را رومیان از قوم اتروسکی که همسایه آنها بود برگرفته‌بودند.
تبرداران راه گذر را برای صاحب‌منصبان رومی در معابر باز می‌کردند و صاحب‌منصبانی که از اختیار حکومتی Imperium برخوردار بودند می‌توانستند از طریق این تبرداران از «حق خود برای تنبیه رعایا» coercitio استفاده کنند.
زمانی که تبرداران سر تبرپوش را به سوی بالا می‌گرفتند نشان می‌داد که صاحب‌منصب بدون نارضایتی در حال عبور است اما اگر سر تبرپوش به زیر بود این امر نشان از ناخرسندی او و احتمال اجرای تنبیهات داشت.
در میان صاحب‌منصبان، حکم‌فرماها dictator ۲۴ تبردار و کنسول‌ها ۱۲ تبردار داشتند. پرتورها ۶ تبردار و کاهنان flamen و دیگر مسئولان حکومتی نیز یک تبردار داشتند.
منابع
- The Legions of Rome, Stephen Dando-Collins, pp41, Quercus (December 2010)
- ویکی‌پدیای هلندی.