ماعون

این سوره بنام سوره «دین» هم گفته شده‌است.

این سوره بعد از سوره تکاثر و قبل از سوره فیل و در مکه در سال ۲ بعثت نازل شده‌است.

بعضی گفته‌اند این سوره دربارهٔ ابوسفیان (و کفار قریش) نازل شده که با وجود ثروت فراوان هنگامی که یتیمی آمد و تقاضای چیزی کرد او با عصایش بر او زد و او را دور کرد.

در این سوره صفات و اعمال منکران قیامت که آنها به خاطر تکذیب این روز:

1. از «انفاق» در راه خدا سر باز می‌زنند
2. از کمک به «یتیمان» سرباز می‌زنند
3. از کمک به «مسکینان» سرباز می‌زنند
4. در مورد «نماز» مسامحه کار و ریاکارند
5. از کمک به «نیازمندان» روی می‌گردانند و صحبت می‌کند

ماعون:

این کلمه ریشه اش «معن» است و معنیش وسایلی است که همسایه‌ها از هم قرض می‌گیرند تا احتیاج و نیازشان برطرف شود مثلاً ظرف غذا و …[1]

ساهون :

این کلمه ریشه اش «سهو» است به معنی غفلت حالا چه با تقصیر چه بی تقصیر و در سوره ماعون به معنی به فراموشی سپردن نماز و و کاهلی در آن وضایع کردن آن است.[2]

• در حدیثی از محمد باقر آمده‌است که:

  هرکس این سوره را در نمازهای فریضه و نافله اش بخواند خداوند نماز و روزه او راقبول می‌کند، و او را در برابر کارهائی که در زندگی دنیا از او سر زده‌است مورد محاسبه قرار نمی‌دهد.

• قرآن
• سوره مکی
• ابوسفیان

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماعون موجود است.

• متن سوره ماعون
• تفسیر سوره ماعون (تفسیر نور)
• ترجمه صوتی سوره ماعون (فارسی)

• برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی
• آشنایی با سوره‌ها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی