مائده
سورهٔ مائده سورهٔ پنجم قرآن است، ۱۲۰ آیه دارد، و سوره‌ای مدنی است. نامگذاری این سوره به دلیل ذکر داستان نزول مائده برای یاران عیسی در آیهٔ ۱۱۴ این سوره صورت گرفته‌است. بنابر روایتی اسلامی، این سوره در حجةالوداع در بین راه مکه و مدینه نازل شده‌است. در بخش اول سوره، به مسئلهٔ ولایت در اسلام، تثلیث در مسیحیت، و قیامت و معاد پرداخته شده‌است. در قسمت دیگر سوره، به مسائلی مانند وفای به عهد، عدالت اجتماعی، شهادت‌دادن با عدالت، حرام‌بودن کشتن انسان‌ها (در ضمن بیان داستان هابیل و قابیل) و احکام غذاهای حلال و احکام وضو و تیمم پرداخته شده‌است.[1]
| مائده سفرهٔ آسمانی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مدنی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۱۱۳ | ||||
| جزء | ۶ و ۷ | ||||
| حزب | ۲۲–۲۶ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۲۰ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۲۷۶۱ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۲۵۴۰ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
منابع
- مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ۴. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۲۴۱سوره مائده، مقدمه
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مائده موجود است. |
 |
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: ترجمه قرآن (قمشه‌ای)/مائده |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.