قارعه
سوره قارعه در مکه نازل شده و دارای ۱۱ آیه است. کلمه قارعه به معنی کوبنده است.
قارعه | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | ۳۰ | ||||
جزء | ۳۰ | ||||
شمار آیهها | ۱۱ | ||||
شمار واژهها | ۴۰ | ||||
شمار حرفها | ۱۸۴ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
محتوای سوره
این سوره بطورکلی از معاد و مقدمات آن سخن میگوید، و انسانها را به دو گروه تقسیم میکند:
لغات سوره
قارعة یعنی کوبیدن چیزی بر چیزی
هاویة یعنی سقوط
حامیة یعنی شدت گرما[1]
فراش مبثوث یعنی ملخهای متفرق
عهن یعنی پشم رنگارنگ
منفوش یعنی حلاجی شده یا زده شده (پشم زده شده)[2]
تفاسیر سوره قارعه
در این سوره حتی به پیامبر میگوید تو نمیدانی ان حادثه کوینده (روز قیامت) چیست (به خاطر عظمت ان واقعه)
مشخص نیست منظور از کوبنده بودن قیامت حوادث پایان دنیا است یا مرحله زنده شدن مردگان که ترس و وحشت باعث کوبیده شدن دلها میشود که هر دو البته وحشتناک است[3]
از پیامبر نقل شدهاست وقتی روحح مؤمن از جسمش خارج میشود بندگان اهل رحمت الهی که قبل او مردهاند به دیدنش می ایند و بعد از خستگی در کردن میپرسند فلانی چی شد و فلانی آیا ازدواج کرد و احوالپرسی میکنند و وقتی حال شخصی را بپرسند و او بگوید فلانی خیلی وقته مرده میگویند انا لله و انا الیه راجعون او را به جهنم نزد مادرش هاویه بردند.[4]
این معنا از انس بن مالک و از حسن و اشعث بن عبداللّه اعمی از محمد روایت شدهاست.
فضیلت سوره
- در حدیثی از محمد باقر آمدهاست:
کسی که سوره قارعه را بخواند خداوند متعال او را از فتنه دجال و ایمان آوردن به او حفظ میکند، و او را در قیامت از چرک جهنم دور میدارد. انشاالله.
جستارهای وابسته
منابع
- قرائتی؛ محسن؛ تفسیر نور؛ ذیل سوره قارعه.
- طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ذیل سوره قارعه.
- مکارم شیرازی؛ ناصر؛ تفسیر نمونه؛ ذیل سوره قارعه.
- طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان به نقل از الدر المنثور (با اندکی تلخیص و تصرف).
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیتالله ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سورهها (شناخت سورههای قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی