حاقه

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

(روز رستاخیز) روزی است که مسلماً واقع می‌شود! (۱)

چه روز واقع شدنی! (۲)

و تو چه می‌دانی آن روز واقع شدنی چیست؟! (۳)

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (۴)

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند! (۵)

و اما قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، (۶)

(خداوند) این تندباد بنیانکن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودی) می‌دیدی که آن قوم همچون تنه‌های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شده‌اند! (۷)

آیا کسی از آنها را باقی می‌بینی؟! (۸)

و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند، (۹)

و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت! (۱۰)

و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم، (۱۱)

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد. (۱۲)

به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، (۱۳)

و زمین و کوه‌ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند، (۱۴)

در آن روز «واقعه عظیم» روی می‌دهد، (۱۵)

و آسمان از هم می‌شکافد و سست می‌گردد و فرومی‌ریزد! (۱۶)

فرشتگان در اطراف آسمان قرارمی‌گیرند (و برای انجام ماموریتها آماده می‌شوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‌کنند! (۱۷)

در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‌شوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمی‌ماند! (۱۸)

پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادی و مباهات) فریاد می‌زند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (۱۹)

من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم می‌رسم!» (۲۰)

او در یک زندگی (کاملاً) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (۲۱)

در بهشتی عالی، (۲۲)

که میوه‌هایش در دسترس است! (۲۳)

(و به آنان گفته می‌شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید! (۲۴)

اما کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‌دادند. (۲۵)

و نمی‌دانستم حساب من چیست! (۲۶)

ای کاش مرگم فرا می‌رسید! (۲۷)

مال و ثروتم هرگز مرا بی‌نیاز نکرد، (۲۸)

قدرت من نیز از دست رفت!» (۲۹)

او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! (۳۰)

سپس او را در دوزخ بیفکنید! (۳۱)

بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید؛ (۳۲)

چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد، (۳۳)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌نمود؛ (۳۴)

از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد، (۳۵)

و نه طعامی، جز از چرک و خون! (۳۶)

غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‌خورند! (۳۷)

سوگند به آنچه می‌بینید، (۳۸)

و آنچه نمی‌بینید، (۳۹)

که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است، (۴۰)

و گفته شاعری نیست، اما کمتر ایمان می‌آورید! (۴۱)

و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکر می‌شوید! (۴۲)

کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده‌است! (۴۳)

اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست، (۴۴)

ما او را با قدرت می‌گرفتیم، (۴۵)

سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم، (۴۶)

و هیچ‌کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود! (۴۷)

و آن مسلماً تذکری برای پرهیزگاران است! (۴۸)

و ما می‌دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‌کنید! (۴۹)

و آن مایه حسرت کافران است! (۵۰)

و آن یقین خالص است! (۵۱)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی! (۵۲)