عادیات
سوره عادیات در مدینه نازل شده و دارای ۱۱ آیه، ۴۴ کلمه و ۱۹۶ حرف است.[1] کلمه عادیات به معنی دوندگان است.
| عادیات | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دستهبندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۱۴ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۱ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۴۴ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۹۶ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
نزول
این پس از سوره عصر نازل گشته‌است.
محتوای سوره
در این سوره سخن از پاره‌ای از ضعف های انسان همچون کفر و بخل و دنیا پرستی به میان می‌آورد. در پایان اشاره کوتاهی به مسئله معاد دارد.
لغات سوره
کنود یعنی کفران گر
خیر یعنی مال یا مطلق خیر
جستارهای وابسته
منابع
- «آیات سوره عادیات جهت تنبه و اصلاح انسان است». خبرگزاری قرآن.
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سوره‌ها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.