نظریه اعجاز علمی قرآن

طبیعت به عنوان نشانه در قرآن : "سَنُریهم آیاتنا فی الافاق و فی اَنفسهم حتّی یتبین لهم انه الحق" یعنی "آیات خود را در دوردست‌ها و در درون خودشان به آنان نشان خواهیم داد تا جایی که برای آنان روشن شود که این قرآن حق است".[6]

"کُلٌ فی فلکٍ یَسبحون" به این معنا که "کل آنها در فلکی حرکت می کنند" در اشاره به حرکت خورشید و ماه و ستارگان است که دو بار در قرآن آمده است.[7] فلک در تفاسیر اولیه به معنای چیزی که به دور خود می چرخد و بدین ترتیب به حرکت ظاهری خورشید و ماه در آسمان تفسیر شده است ولی در مبحث اعجاز علمی، فلک را فضا یا کهکشان تعبیر کرده و تفسیر آنرا در شناور بودن خورشید و ماه و ستارگان در درون کهکشان یا همراه با کل کهکشان در فضا می دانند.[8]

"الله الذی رفع السماوات بغیر عمَدٍ ترونها" (سوره ۱۳ آیه ۲) به این معنا که "خدا همان کسی است که آسمان را بدون ستونی که قابل رؤیت باشدآفرید" به وجود قانون جاذبه تفسیر شده است.[9][10]

"والسماءَ بنیناها بِایدٍ و اِنّا لَموسعُون" (سوره ۵۱ آیه ۴۷) به معنای "آسمان را به قدرت بنا کردیم و ما همواره وسعت دهنده آن هستیم" ادعا شده است که به نظریه انبساط جهان که توسط هابل کشف شد اشاره می کند.[11]

"ان السماوات و الارض کانتا رتقا ففتقناهما" به این معنا که "آسمانها و زمین پیوسته بود پس باز کردیم آنهارا" (سوره ۲۱ آیه ٣٠). در تفاسیر این آیه هم به معنای بارش باران از آسمان و رویش از زمین تفسیر شده و هم به این معنا که آسمان و زمین به هم متصل بوده اند و از هم باز شده اند. معتقدین به اعجاز علمی قرآن می گویند که این آیه با نظریات علم فیزیک در رابطه با مراحل اولیه شکل گیری جهان تطابق دارد.[11]

"وتری الجبال تحسبها جامده وهی تمر مر السحاب" به معنای "کوه‌ها را می بینی در حالیکه آنها را ثابت می پنداری و حال آنکه آنها همچون حرکت ابرها درگذرند[12] آیه به روشنی می گوید، کوه ها در حرکتند اگر چه به نظر ساکن می آیند. مسلماً حرکت کوه‌ها بدون حرکت زمینهای دیگر که به آنها متصل است معنای ندارد و به این ترتیب معنای آیه چنین می شود که؛ زمین‌ها همه با هم، همچون حرکت ابرها با سرعت در حال حرکت هستند.[13] به متحرک بودن کره زمین تفسیر شده است.[14]

"ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ"(آیه ۱۴ سوره مومنون) به معنای "نطفه را به صورت علقه درآوردیم پس آن علقه را مضغه گردانیدیم و آنگاه مضغه را استخوانهایى ساختیم بعد استخوانها را با گوشتى پوشانیدیم آنگاه آفرینشى دیگر پدید آوردیم"[15] ادعا شده است که با مراحل رشد و نمو جنین انسان از نظر علم جنین شناسی تطابق دارد چنان‌که محققینی از جمله کیت ال مور ، مارشال جانسون ، جرالد سی گورینگر ابتدا این ادعا را مطرح کردند.[16][17]

فَمَن یُرِدِ اللّهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءکَذَلِکَ یَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لاَیُؤْمِنُونَ به معنای "پس کسى را که خدا بخواهد هدایت نماید دلش را به پذیرش اسلام می‌گشاید و هر که را بخواهد گمراه کند دلش را سخت تنگ می‌‏گرداند چنانکه گویى در آسمان صعود می‌کند این گونه خدا پلیدى را بر کسانى که ایمان نمی‌آورند قرار می‌دهد" [18] عده ای این آیه را این‌گونه تفسیر کرده اند که با افزایش ارتفاع و رقت هوا تنفس دشوارتر می شود و ادعا می کنند که این مطلب در آن زمان بر کسی روشن نبوده است.[19][20]

از سایر موارد می توان به واقع بودن ستارگان در آسمان نزدیک (انا زینا السماء الدنیا به زینت الکواکب)، بزرگی جهان و تعدد ستارگان (فلا اقسم بمواقع النجوم و انه لقسم لو تعلمون عظیم)، زوجیت در انواع حیات (سبحان الذی خلق الازواج کلها مما تنبت الارض و من انفسهم و مما لایعلمون) و مثالهای دیگر اشاره کرد.[8]