علی در قرآن

شیعیان همواره با اشاره به آیاتی از قرآن علی بن ابی‌طالب را جانشین محمد بن عبدالله، پیامبر اسلام، می‌دانند.[1] در حدیثی منسوب به ابن‌عباس، او بیش از ۳۰۰ آیه از قرآن را در مدح علی می‌داند.[2] اما نام علی مستقیماً در قرآن نیامده و از آنجایی که امامت از ارکان مذهب تشیع است، شیعیان در طول تاریخ همواره باید به این سؤال پاسخ می‌دادند که چرا نام علی و دیگر امامان در قرآن نیامده‌است.[3] شیعیان پاسخ‌های متنوعی به این سؤال داده‌اند، مانند این نکته که قرآن درصدد بیان جزئیات نیست و نیامدن نام علی در قرآن تشبیه به نیامدن تعداد رکعات نماز شده‌است. یا گفته شده که دلیل نیامدن نام علی به دلیل جلوگیری از تحریف قرآن توسط مخالفان علی است. دلایل دیگری مانند آزمایش الهی یا همانندسازی این قضیه با نیامدن نام تمام پیامبران الهی از دید اسلام در قرآن نیز ذکر شده‌اند.[4]

در حالیکه برخی عقیده دارند در قرآن نام علی نیامده است، شواهد و تفاسیر بسیاری از علمای شیعیان و برخی بزرگان اهل سنت وجود دارند که معتقدند تعدادی از "علی"های آمده در قرآن همان علی میباشد که بعضی‌ها آن را "رفیع و بلند مرتبه" ترجمه کرده‌اند.

این مقاله به بیان آیاتی از قرآن می‌پردازد که گفته شده‌است در مورد علی یا اهل بیت نازل شده‌اند.

آیات در مورد شخص علی

بقره ۲۰۷

ترجمهٔ بهرام‌پور:

و از مردم کسی است که در طلب رضای خدا از سر جان می‌گذرد، [چون علی در بستر پیامبر] و خدا به بندگان مهربان است.

گفته شده‌است که‌شان نزول این آیه خوابیدن علی در بستر محمد در شب لیلة المبیت است.[5]

مائده ۳

ترجمهٔ فولادوند از بخشی از آیه:

... امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم، و اسلام را برای شما [به عنوان] آیینی برگزیدم. ...

این آیه مربوط به حجةالوداع است و مفسران شیعی آن را به اعلام جانشینی علی توسط محمد در غدیر خم می‌دانند.[6]

مائده ۵۵

ترجمهٔ بهرام‌پور:

ولیّ و سرپرست شما تنها خدا و رسول اوست و کسانی که ایمان آورده‌اند همانها که نماز را برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند [علی علیه السّلام]

تفاسیر شیعه این آیه را ناظر به علی می‌دانند.

رعد ۷

ترجمهٔ بهرام‌پور:

و آنان که کافر شدند می‌گویند: چرا معجزه‌ای از جانب پروردگارش بر او نازل نمی‌شود؟ [ای پیامبر!] تو فقط هشدار دهنده‌ای و هر قومی را راهنمایی است

برخی از تفاسیر شیعه حدیثی از محمد در مورد این آیه نقل می‌کنند که در آن خود را هشدار دهنده و علی را راهنما نامیده است.[7]

حجرات ۱۰

ترجمهٔ بهرام‌پور:

جز این نیست که مؤمنان با یکدیگر برادرند، پس میان برادرانتان را اصلاح کنید و از خدا بترسید، امید که مورد رحمت قرار گیرید

مفسران شیعه این آیه را ناظر به پیمان برادری میان علی و محمد می‌دانند.

بینه ۷

ترجمهٔ بهرام‌پور:

البته کسانی که ایمان آورده و اعمال شایسته کردند، آنهایند که بهترین آفریدگانند

آیات در مورد اهل البیت

منابع

  1. Asani, Ali S.. "ʿAlī b. Abī Ṭālib بایگانی‌شده در ۲ ژوئن ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine." Encyclopaedia of the Qurʾān. General Editor: Jane Dammen McAuliffe, Georgetown University, Washington DC. Brill Online, 2014.
  2. وفا، جعفر (۱۳۸۸). «امام علی علیه السلام از منظر قرآن». پیام (۹۶): ۹–۲۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۶-۰۲.
  3. Modarressi, Hossein (1993). "Early Debates on the Integrity of the Qur'ān: A Brief Survey". Studia Islamica. Maisonneuve & Larose (۷۷): ۵–۳۹. Retrieved ۰۷/۰۳/۲۰۱۲. Check date values in: |تاریخ بازبینی= (help)
  4. مومنی، علی اکبر (۱۳۸۵). «بررسی دلائل تصریح نشدن به نام اهل بیت (ع) در قرآن». مشکوة (۹۰): ۳۹–۵۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۶-۰۲.
  5. Nasr, Seyyed Hossein (2007). "Qur'an". Encyclopædia Britannica Online. Retrieved 2007-11-04.
  6. ترجمه تفسیر المیزان جلد 5 صفحه : 285
  7. Momen, M. (1985). An Introduction to Shiʻi Islam: The History and Doctrines of Twelver Shiʻism. Yale University Press. p. 17. ISBN 9780300035315. Retrieved 2014-06-02.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.