دعای فرج (عظم البلاء)

اِلهى‏ عَظُمَ الْبَلاءُ، وَ بَرِحَ الْخَفآءُ، وَانْکشَفَ الْغِطآءُ، وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ، وَ ضاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ، و اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَيک‏ الْمُشْتَکى‏، وَ عَلَيک الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخآءِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، اُولِى الْأَمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَينا طاعَتَهُمْ، وَ عَرَّفْتَنا بِذلِک مَنْزِلَتَهُمْ، فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ، فَرَجاً عاجِلاً قَريباً کلَمْحِ‏ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ، يا مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ، يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ، اِکفِيانى‏ فَاِنَّکما کافِيانِ، وَانْصُرانى‏ فَاِنَّکما ناصِرانِ، يا مَوْلانا يا صاحِبَ‏ الزَّمانِ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکنى‏ اَدْرِکنى‏ اَدْرِکنى‏، السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرينَ.

خدايا بلاء عظيم گشته و درون آشکار شد و پرده از کارها برداشته شد و اميد قطع شد و زمين تنگ شد و از ريزش رحمت آسمان جلوگيرى شد و تويى ياور و شکوه بسوى تو است‏ و اعتماد و تکيه ما چه در سختى و چه در آسانى بر تو است خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آن زمامدارانى که پيرويشان را بر ما واجب کردى و بدين سبب مقام‏ و منزلتشان را به ما شناساندى به حق ايشان به ما گشايشى ده فورى و نزديک مانند چشم بر هم زدن يا نزديکتر اى محمد اى على اى على اى محمد مرا کفايت کنيد که شماييد کفايت‏کننده ام و مرا يارى کنيد که شماييد ياور من اى سرور ما اى صاحب الزمان‏ فرياد، فرياد، فرياد، درياب مرا درياب مرا درياب مرا همين ساعت همين ساعت هم‏اکنون زود زود زود اى خدا اى مهربانترين مهربانان به حق محمد و آل پاکيزه‌اش‏[1]

برای اولین بار شیخ طبرسی در مجمع‌البیان این دعا را نقل می‌کند.[2] همچنین شیخ حر عاملی در وسائل الشیعه،[3] علامه مجلسی در بحار الانوار،[4] و ابراهیم بن علی عاملی کفعمی در مصباح[5] آن را نقل کرده‌اند. اگرچه سید بن طاووس اشاره‌ای به صدور این دعا از جانب حجت بن الحسن نمی‌کند.[6]

دعا با ندبه و بیان مشکلات آغاز می‌شود و سپس به صورت کوتاه به بیان شأن امام و مسئلهٔ امامت و لزوم اطاعت از آنان می‌پردازد. دعا با توسل به محمد بن عبدالله و اهل بیت و کمک‌خواستن از حجت بن حسن پایان می‌یابد.[7]

در منابع شیعی، این دعا از جمله دعاهایی است که به طور خاص در زمان غیبت توصیه به خواندن آن شده است.[8] این دعا در «زیارت امام زمان در سرداب مقدس»، «نماز امام زمان»، و «زیارت مسجد جمکران» نیز خوانده می‌شود.[9] محمدتقی بهجت پیرامون دعا برای فرج می‌گوید: «بهترین کار برای به هلاکت نیفتادن در آخر الزّمان، دعای فرج امام زمان (ع) است؛. مخصوصاً دعای شریف «عظم البلا و برح الخفا» را بخوانیم و از خدا بخواهیم که صاحب کار را برساند؛ با او باشیم.»[10]

• دعای فرج

• بنویدی، زهرا (۱۳۹۰). «کاوشی در دعای فرج (الهی عظم البلاء)». انتظار موعود (۳۴): ۹۵–۱۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۲-۰۲.

• موسسه آینده روشن (۱۳۸۸). مهدویت پرسش‌ها و پاسخ ها. قم: موسسه آینده روشن. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۲-۰۲.
• انصاری‌زنجانی، محمد (۱۳۷۹). «ادعیه امام عصر (عج)». گلستان قرآن (۳۳): ۲۸–۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۲-۰۳.