دوران تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران

دوران تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران یا تحکیم انقلاب ایران فرایند تثبیت جمهوری اسلامی، پس از اتمام انقلاب است. پس از اینکه شاه ایران و نظام او توسط انقلابیون در فوریه ۱۹۷۹ سرنگون شدند، ایران در «حالت بحران انقلابی» فرورفت که از سقوط رژیم شاهنشاهی تا سال ۱۹۸۲[1] یا ۱۹۸۳ ادامه یافت.[2] اقتصاد و دستگاه دولت سقوط کرد و نیروهای نظامی و امنیتی در بی‌نظمی به سر می‌بردند.

دوران تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران
بخشی از تاریخ جمهوری اسلامی ایران
تاریخفوریه ۱۹۷۹ – ۱۹۸۲/۱۹۸۳
مکانایران
نتیجه
طرفین درگیر

سیاسی:

گروه‌های مسلح:

تنها سیاسی:

گروه‌های مسلح:


متهمان به جدایی‌طلبی:


 عراق
فرماندهان و رهبران

سید روح‌الله خمینی
مرتضی مطهری 
سید محمد بهشتی 
اکبر هاشمی رفسنجانی
ابوالحسن بنی‌صدر[lower-alpha 1]
محمدعلی رجایی 
محمدجواد باهنر 
سید علی خامنه‌ای
محمدرضا مهدوی کنی
میرحسین موسوی

محسن رضایی

مهدی بازرگان
ابوالحسن بنی‌صدر[lower-alpha 1]
شاپور بختیار
سید محمدکاظم شریعتمداری (اسیر)
صادق قطب‌زاده 
کریم سنجابی
داریوش فروهر (اسیر)
کاظم سامی
حبیب‌الله پیمان
نورالدین کیانوری (اسیر)
گروه فرقان  
مسعود رجوی
موسی خیابانی 
منصور حکمت
اشرف دهقانی


عبدالرحمان قاسملو  
فؤاد مصطفی سلطانی 


صدام حسین
تلفات
۱۲٬۰۰۰+ کشته و اعدام
بدون جنگ ایران و عراق
  1. ابوالحسن بنی صدر، رئیس‌جمهور ایران تا ژوئن ۱۹۸۱ و در نتیجه یک عضو از گروه حاکم بود. سپس او توسط حزب جمهوری اسلامی مجلس سرنگون شد، و به تبعید رفت، و به مبارزه علیه نظام پرداخت.

بعد از حوادث انقلاب، چریک‌های مارکسیست و احزاب فدرال در برخی از مناطق شامل خوزستان، کردستان و گنبد کاووس شورش کردند، که منجر به جنگ بین آنها و نیروهای انقلابی شد. این شورش‌ها در ماه آوریل سال ۱۹۷۹ آغاز شد و بسته به منطقه، بین چند ماه تا بیش از یک سال به طول انجامید. اسناد تازه منتشر شده نشان می‌دهد که ایالات متحده از آن شورش‌ها ترسیده بود. مشاور امنیت ملی زبیگنیو برژینسکی با کارکنان خود در مورد حمله احتمالی آمریکا به ایران با استفاده از پایگاه‌های ترکی و خاکی صحبت کرده بود اگر شوروی تصمیم به تکرار سناریو بحث افغانستان در ایران باشد.[3]

در سال ۱۹۸۲ یا ۱۹۸۳، خمینی و حامیانش بر جناح‌های رقیب پیروز شدند و تثبیت قدرت کردند. عناصری که هم باعث بحران و پایان آن بازی در ایران شد، بحران گروگانگیری ایران و حمله به ایران توسط صدام حسین در عراق، و ریاست جمهوری ابوالحسن بنی صدر بود.[1][2]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Encyclopedia of Islam and Muslim World, تامسون گیل، 2004, p. 357 (article by Stockdale, Nancy, L. who uses the phrase "revolutionary crisis mode")
  2. Keddie, Modern Iran, (2006), p. 241
  3. Mehmet Akif Okur, "The American Geopolitical Interests and Turkey on the Eve of the September 12, 1980 Coup", CTAD, Vol.11, No.21, p. 210-211

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دوران تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.