جنگ اوگادن

جنگ اوگادن (به انگلیسی: Ogaden War، که به نام جنگ اتیوسومالی نیز نامیده می‌شود)؛ یک تهاجم نظامی سومالیایی در بین ماه‌های ژوئیه ۱۹۷۷ و مارس ۱۹۷۸ بر سر منطقه‌ای در اتیوپی تحت عنوان «اوگادن» بود که با حملهٔ جمهوری دموکراتیک سومالی به اتیوپی آغاز شد.[16] اتحاد جماهیر شوروی پشتیبانی خود از سومالی را متوقف کرد تا به حمایت از اتیوپی کمک کند، در حالی که ایالات متحده آمریکا برعکس حمایت خود از اتیوپی را متوقف کرد و از سومالی پشتیبانی کرد. این جنگ هنگامی که آمریکایی‌ها برای آتش‌بس میانجی گری کردند، به پایان رسید. اتیوپی به علت ترابرد گسترده‌ای از تجهیزات نظامی (۷ میلیارد دلار)، ورود ۱۶۰۰۰ سرباز کوبایی، ۱۵۰۰ مستشار شوروی و ۲ تیپ از یمن، و همچنین پشتیبانی نیروی هوایی آدیس آبابا، از یک شکست عمده و از دست دادن دائمی سرزمین‌ها نجات یافت. باوجوداین، بخش‌های بزرگی از منطقهٔ اوگادن تا سال ۱۹۸۰ همچنان در دست سومالی باقی ماند.[16]

جنگ اوگادن
بخشی از درگیری سومالی-اتیوپی ، جنگ سرد
تاریخ ۱۳ ژوئیه, ۱۹۷۷[1] – ۱۵ مارس ۱۹۷۸, (۸ ماه و ۲ روز) مکان اوگادن، اتیوپی نتیجه پیروزی اتیوپی به دلیل دخالت شوروی[2][3] مداخله نظامی شوروی و کوبا[4] سومالی همه روابط خود را با شوروی و کوبا و کشورهای جهان دوم به جز چین و رومانی قطع می کند. آغاز شورش سومالی [5]
طرفین درگیر
اتیوپی  اتحاد جماهیر شوروی  کوبا  یمن جنوبی	جمهوری دمکراتیک سومالی جبهه آزادیبخش غربی سومالی
فرماندهان و رهبران
Mengistu Haile Mariam[6] Aberra Haile Mariam[7] Demissie Bulto[6] Vasily Petrov[8] Arnaldo Ochoa[9] Salim Rubai Ali	محمد زیاد باره ژنرال محمد علی ساماتار General Abdalla Mohamed Fadil سرهنگ عبدالله یوسف احمد General Yussuf Salhan General Mohamed Nur Galaal General Abdullahi Ahmed Irro Colonel Ali Hussein Colonel Farah Handulle Colonel Ahmed Haji Hassan Colonel Ali Ismail Colonel Abdulrahman Aare
قوا
"آغاز جنگ": درکل ۶۷،۰۰۰ سرباز ۱۴ تیپ پیاده نظام مکانیکی ۲ گردان تانک ۲ گردان توپخانه ۳ گردان هواپیمایی "دیگر": ۷۵،۰۰۰ سرباز تمام وقت ۱،۵۰۰ مستشار اهل شوروی ۱۶،۰۰۰ کوبایی	آغاز جنگ: ۲۵,۰۰۰ سرباز ۲۳ گردان موتوری مکانیزه شده ۹ گردان تانک ۹ گردان توپخانه ۴ گردان هوایی[10] پایان جنگ: اتحاد ملی سومالی ۶۳,۲۰۰. ۱۵,۰۰۰ جبهه آزادی بخش غربی سومالی
تلفات
اتیوپی: ۶,۱۳۳ کشته[11] ۱۰,۵۶۳ مجروح[11] ۳,۸۶۷ اسیر یا گمشده (شامل ۱۳۶۲ مهاجر)[11][12] کوبا: ۴۰۰ کشته[12] یمن جنوبی: ۱۰۰ کشته[12] شوروی: ۳۳ نفر مرده و گم شده[13] غیر نظامی: ۱,۰۰۰ کشته ۵۰۰,۰۰۰ آواره[14][15] تجهیزات: ۲۳ جنگنده[11] ۱۳۹ تانک[11] ۱۰۸ نفر بر[11] ۱,۳۹۹ خودرو [11]	سومالی: ۶,۴۵۳ کشته[11] ۲,۴۰۹ مجروح[11] ۲۷۵ اسیر یا گمشده[11] تجهیزات: ۲۸ جنگنده[11] (۱/۲نیروی هوایی) ۷۲ تانک[11] ۳۰ نفربر[11] ۹۰ خودرو [11]

کشور اتیوپی در خیابان چرچیل شهر آدیس آبابا، پایتخت این کشور، یک بنای یادبودی را برای سربازان اتیوپیایی و کوبایی درگیر در این جنگ ساخته‌است که بنای یادبود تیگلاچین نام دارد. این بنای یادبود از اِلمان‌های گوناگونی تشکیل شده‌است که عبارتند از: مجسمه مرکزی، یک ستون بلند ۵۰ متری، دو دیوار در جلو و کناره‌ها، و دو میدان که تصویر سربازان کوبایی در آن دیده می‌شود.[17]