عدالت خدا
عدالت خدا اعتقاد به عادل بودن خدا در میان برخی از دین‌داران است. به معنای قضاوت و پاداش به حق است، یعنی باور به اینکه خداوند پاداش و جزای هیچ عملی را هرچند ناچیز و کوچک باشد ضایع نمی‌کند و بدون تبعیض به هر کس جزای عملش را خواهد داد. «عدل» یکی از اصول تشیع و معتزله است.
عدل در دیدگاه شیعه
دلیل انتخاب این اصل به عنوان یکی از اصول شیعه در اصل برداشت سیاسی و فلسفی از عدالت خداوند، نقش عقل عملی در تشخیص عدل و ظلم، و نیز حسن و قبح است؛ چرا که اهل‌سنت نیز به دادگری خداوند باور دارند.
این اصل به این معنی است که قضاوت عقل در مورد حسن و قبح و نیز عدل و ظلم معتبر است و نمی‌توان با اتصال رفتار شخصی (به‌ویژه سلطان یا خلیفه) به خداوند، ظلم وی را توجیه کرد و عقل را ناتوان از درک درست مفهوم حسن و قبح دانست.
البته برای مفهوم عقل در مباحث مختلف فلسفی، کلامی، فقهی و اصولی، و عرفی معانی متفاوتی وجود دارد و در این بحث، معنای منطقی و فلسفی عقل مد نظر قرار دارد.»[1]
مطرح‌شدن این اصل در اعتقادات شیعه در پی اختلافات کلامی و فلسفی بین معتزله و اشاعره رخ داد. اهل‌سنت امروزی دربرداشت از اصل عدالت خداوند به اشاعره نزدیک‌اند و معتزله نیز پیروان رسمی ندارند.
پانویس
منابع
- مطهری، مرتضی، عدل الهی، انتشارات صدرا
- عدالت، محمدی ری شهری
| اصول |  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| فروع | |||||
| عقاید برجسته | |||||
| چهارده معصوم | |||||
| صحابه |
| ||||
| علما |
| ||||
| رویدادها | |||||
| آیات و روایات | |||||
| ادعیه و مناسک | |||||
| کتابها | |||||
| مکانهای مقدس | |||||
| روزهای مقدس | |||||
| منابع اجتهاد | |||||
| وابسته | |||||