ایل ترکاشوند

ترکاشوندها خود را بخشی از قوم لک می‌دانند که حدود دو قرن قبل از لرستان (الشتر) به نواحی ترک نشین همدان کوچیدند و ترک‌ها آنها را ترکاشوند یعنی ترک شدند نامیدند.[1] برخی دیگر نام این ایل را ترکیبی از دو بخش ترک و پسوند آشوند (پسوندی ناشناخته) دانسته‌اند که یک ادعای غیر علمی است.[1]

تر : در زبان لکی یعنی مسیر راه

کاشن : به مناطق و سرزمین کاسی اشاره دارد که ایلات ترکاشوند در آن کوچ می کردنند.

برخی زبان ترکاشوندها را یک گویش لکی و برخی دیگر، به واسطهٔ همسایگی آنها با ایل جمور، گویشی کردی آمیخته با لغات لری دانسته‌اند. از این‌رو، برخی ترکاشوندها را از لحاظ قومی در گروه‌های لر و برخی کرد طبقه‌بندی کرده‌اند.[1]

امروزه ترکاشوندها بین شهرستان‌های نهاوند، تویسرکان و اسدآباد استان همدان، مهران، دهلران و دره شهر استان ایلام، کنگاور و صحنه در استان کرمانشاه و شهرهای خوزستان و استان لرستان در الشتر زندگی می‌کنند.[1]

ترکاشوند از ۴ طایفه رحمتی، مرشدی، سلیمانی و ملیجانی تشکیل شده‌است. طایفه رحمتی بزرگترین طایفه این ایل است. هر کدام از ایلات از تعدادی تیره تشکیل شده‌اند. این ایل مجموعاً حدود ۱۲۰ تیره دارد. هر تیره نیز به چند گروه دامدار تقسیم می‌شود که به هر کدام کُرنگ گفته می‌شود.[1]

طبق سرشماری ۱۳۶۶ش جمعیت عشایر کوچندهٔ ترکاشوندها، ۵۵۹ خانوار و ۳۸۹۹ تن بوده‌است که بین استانهای همدان، کرمانشاه، لرستان، ایلام و خوزستان ییلاق و قشلاق می‌کرده‌اند. در ۱۳۷۷ش. جمعیت ترکاشوندهای کوچنده ۹۱۹ خانوار و ۶۰۲۲ تن گزارش شده‌است که میان استانهای همدان، کرمانشاه، لرستان، ایلام و خوزستان پراکنده بوده‌اند.[1]