شهرستان ممسنی

لرستان به معنی سکونتگاه مردم لر[6] واژه‌ای است که به سرزمین‌های لر نشین اطلاق می‌گردد و به معنای گستره جغرافیایی است که مردم لر در آن سکونت دارند. با این توضیح می‌توان حدود لرستان را از دشت‌های غرب خانقین و مندلی در عراق تا دشت ارژن در استان فارس در ایران و از شمال از استان همدان، تا سواحل خلیج فارس به صورت حدودی تعیین کرد.[7] گستره نام لرستان پیش از حکومت صفویان، سکونتگاه لرهای بویر احمدی، و لرهای بختیاری را هم شامل می‌شد. اما پس از حکومت صفویان سکونتگاه لرهای بختیاری را منطقه بختیاری نام‌گذاری کردند و جغرافیای نام لرستان به حدود استان لرستان و ایلام کنونی محدود شد.[6] این منطقه نیز در حکومت قاجاریان به دو بخش پشتکوه و پیشکوه تقسیم شد.[6] امروزه لرستان نام یکی از استان‌های غربی ایران است. در نمودار زیر تقسیمات لرستان از ۳۰۰ هجری قمری تاکنون آورده شده‌است.[8]

شهر نورآباد مرکز شهرستان در ۵۱ درجه و ۳۱ دقیقه درازه گیتایی (طول جغرافیایی) و ۳۰ درجه و ۷ دقیقه پهنه گیتایی (عرض جغرافیایی) و در ارتفاع ۹۲۰ متری از سطح دریا واقع شده‌است. شهرستان ممسنی از شمال و باختر به استان کهگیلویه و بویراحمد، از خاور به شهرستان سپیدان، از جنوب خاوری به شهرستان شیراز، از جنوب به شهرستان کازرون و از جنوب باختر به استان بوشهر محدود می‌شود.

• مسیرهای ارتباطی این شهرستان با مناطق اطراف عبارتند از:
  • نورآباد – دوگنبدان از سوی شمال باختری به طول ۱۲۰ کیلومتر، این مسیر در کیلومتر ۲۰ وارد جاده‌ای به سمت یاسوج می‌شود.
  • نورآباد – شیراز به سوی جنوب خاوری به طول ۱۵۵ کیلومتر.
  • نورآباد – بندر گناوه به طول ۲۴۵ کیلومتر، بابامنیر مرکز بخش ماهور میلاتی در کیلومتر ۶۵ این راه قرار گرفته‌است.

شهرستان ممسنی از نظر اقلیمی دارای سه اقلیم آب و هوایی است:

• اقلیم سردسیری: متعلق به بخش دشمن‌زیاری است که همجوار با شهرستان سپیدان، بوان و بخشهای از پشت کوه رستم، بخشهایی از تنگ لله وبخش جوزارمی‌باشد.
• اقلیم معتدل و مرطوب: این اقلیم محدوده‌ای از شهرستان را که در مجاورت شهرستان کازرون و استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده و دشت‌های حاصلخیز مصیری، نورآباد، فهلیان، دهنو و حسین‌آباد از جمله این مناطق است.
• اقلیم گرم و خشک: این اقلیم در مجاورت با استان بوشهر قرار دارد.

حداکثر دما در مردادماه ۴۱٫۵ درجه سانتیگراد و حداقل دما در دی‌ماه ۴٫۵ درجه سانتی‌گراد بوده و میانگین بارندگی شهرستان ۵۵۰ میلی‌متر در سال می‌باشد.

مهم‌ترین ارتفاعات: دره چهل کفتاری بخشی از توابع دشمن زیاری، کوه رنج، کوه زرآور، کوه تاسک و کوه عنا واقع در شمال غربی حسین‌آباد می‌باشد.

رودخانه و دریاچه‌ها: شهرستان ممسنی بیشترین تعداد رودخانه در استان را دارا می‌باشد. مهم‌ترین رودخانه‌های شهرستان عبارتند از: هفت برم و رود شور در بخش دشمن زیاری، رودخانهٔ فهلیان، رودخانه کتی، رودخانه تنگ شیو در قسمت غربی روستای حسین‌آباد، رودخانه کر سیاه، و همچنین از تالاب‌های برم‌شور در غرب بابامنیر می‌توان نام برد.

اکثریت مردم ممسنی لر هستند و به زبان لری ممسنی صحبت می‌کنند؛ و مردم ساکن بخش ماهورمیلاتی اکثراً به زبان ترکی قشقایی صحبت می‌کنند. ساکنین دو روستای عرب خنیمه و خاکک در شهرستان رستم به زبان عربی تکلم می‌کنند و همچنین به زبان لری هم تسلط کامل دارند.

مردم شهرستان ممسنی همچون سایر مناطق از دیرباز سنن فرهنگی خویش را از گذشتگان به ارث برده و این سنن و آداب و رسوم از بدو تاکنون در شهرستان ممسنی رایج و مردمان این شهرستان به آن پای بند و در اجرای آن راغب و خصایصی از جمله مهمان‌نوازی، شجاعت، صلهٔ ارحام، از خودگذشتگی، غیرت، صداقت در گفتار و کردار، دین‌باوری و رسوم سوگواری و جشن‌های شادمانه (عروسی و عزاداری) از مشخصات بارز فرهنگ مردم این شهرستان می‌باشد.

این شهرستان دارای دانشگاه آزاد اسلامی، پیام نور، پیراپزشکی، آموزشکدهٔ فنی، حوزهٔ علمیهٔ امام صادق (ع)، حوزهٔ علمیهٔ نرجسیه، دانشگاه دولتی ممسنی و دانشگاه غیردولتی آریوبرزن می‌باشد.

پوشش لری زنان ممسنی

لباس زنان و مردان ممسنی به مانند سایر مردمان لر استان‌ها و شهرهای همجوار از زیبایی و شکوه خاصی برخوردار است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته در کتاب نگارگری مکتب شیراز، قدمت این نوع لباس‌ها پیشتر از دوران تیموریان در قرن هشتم هجری قمری است. لباس محلی و سنتی زنان لر ممسنی از سه بخش اصلی سرپوش، بالاتنه و پایین‌تنه تشکیل شده‌است که مجموع این سه بخش، پوشش کاملی را برای زنان به همراه دارد.

پوشش لری زنان ممسنی

• تپه تل اسپید

این تپه‌ی بسیار کهن که بنابر برخی نظریات مربوط به دوران ایلامی می‌باشد، در روستای منگودرز شهرستان رستم قرار دارد

• روستای زیردو

نقش رستم از زیباترین مناطق این روستا می‌باشد

• محوطهٔ باستانی لیدوما

واقع در منطقهٔ فهلیان برای اولین‌بار در سال ۱۳۳۸ مورد کاوش‌های باستان‌شناسی قرار گرفت و بنای ساختمانی هخامنشی را در این قسمت کشف کردند. این بنا از نظر ابعاد ساختمانی چهارمین بنای بزرگ هخامنشی پس از بناهای شوش، پاسارگاد و پارسه است. در لیدوما بقایای یک کاخ کوچک هخامنشی یافت شده که کاخ سُروان (سورون) نام گرفته‌است.

• سنگ‌نگارهٔ کورانگون

یا کورَنگان به نام «حجاری ایلامی (گورانگون)» در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است؛ نقش‌برجسته‌ای مربوط به دوره عیلامیان است که در ۱۰ کیلومتری شمال غربی فهلیان جای گرفته‌است. این اثر در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۱۵ با شمارهٔ ثبت ۲۵۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

• سنگ‌نگارهٔ سراب بهرام

نقش برجسته‌ای از دوران ساسانی است. این اثر در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ با شمارهٔ ثبت ۲۷۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

• قلعه سفید

یا دژ سفید از قلعه‌های مشهور این شهرستان با فاصلهٔ اندکی از شهر نورآباد در شمال شرق آن واقع شده‌است. قدمت آثار باستانی به‌جای‌ماندهٔ آن را حداقل به دوران ساسانیان مربوط می‌دانند. بر فراز باقی‌مانده‌های این دژ، آثار بارگاهی به نام حاجی رستم و قلعه‌های سنگ و ساروجی، قبرستان، سنگ‌نوشته، حصارها و آثار باغ‌هایی قدیمی دیده می‌شود.

تفرجگاه بوان در ممسنی

• تنگ بوان

این منطقهٔ ییلاقی که در زبان محلی تنگ بون (Bown) نامیده می‌شود در حاشیهٔ جادهٔ فرعی نورآباد به جادهٔ اصلی شیراز-اردکان واقع شده‌است و سالانه هزاران میهمان را جذب خود می‌کند. تنگ بوان وسعتی حدود ۱۲۰ هکتار دارد و به فاصلهٔ اندکی از شهر نورآباد واقع شده‌است. بوان دارای چندین چشمه و آبشار است، که در فصل تابستان باعث مطبوع شدن هوای این منطقه گردیده.

وجود حوزهٔ آبخیزی وسیع، جنگلی بودن و پر باران بودن، موجب فراوانی آب شیرین و گوارای تنگ بوان شده‌است، به‌طوری‌که در طول سال (به ویژه در فصل بهار) از روی بسیاری از دیواره‌های صخره‌ای، آبشارهای زیبا سرازیر می‌شوند. باغ‌های فراوان گردو و انار در این منطقه، جذابیتی بی‌نظیر به آن بخشیده‌است.

روستای هرایرز در ممسنی

• روستای هرایرز

در زبان محلی هررز (hararaz) دارای قدمتی تاریخی است، در سال ۱۳۶۴ در اثر زلزله‌ای ۵ ریشتری قابلیت سکونت را از دست داد و ساکنان آن به شهرکی نوساز در جوار روستای خومَه‌زار منتقل شدند و اکنون به استثنای عده‌ای از دامداران، تقریباً خالی از سکنه است. این روستا در سال‌های پر باران یکی از زیباترین تفرجگاه‌های منطقه، خصوصاً در فصل بهار است. در این منطقه دو رودخانهٔ پرآب فصلی و چندین چشمهٔ همیشگی جریان دارد که محیط سرسبز و دل‌انگیزی را در مسیر خود به وجود آورده‌اند.

در سالیان نه چندان دور حتی تا یک دهه پس از وقوع زلزلهٔ مذکور، تمامی باغات روستا پابرجا بود. باغ‌هایی که یک کمربند سبز بر روی کوه ایجاد کرده بود و چشم هر بیننده‌ای را نوازش می‌کرد. اما پس از نقل مکان صاحبان آنها به شهرک هرایرز، به تدریج این باغات نیز از بین رفتند، و جای خود را به زمین‌های کشاورزی دادند.

این روستا در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده‌است و موقعیتی کوهپایه‌ای دارد. در خاور و باختر آن دو دروازه وجود داشته، که به همراه بافت بسیار قدیمی روستا، در اثر وقوع زلزله‌های متعدد و عدم محافظت، تنها خرابه‌ای از آن باقی مانده‌است. این روستا دارای یک قبرستان بسیار قدیمی نیز می‌باشد. در کنار این قبور، امامزاده علی نیز واقع شده‌است.

روستای هرایرز در نورآباد ممسنی

چشمهٔ سراب‌باغ که از جمله چشمه‌های همیشگی این منطقه است، حتی در فصل تابستان نیز به لحاظ محیط خنک و سرسبز آن و برکه‌ای که در سرچشمهٔ آن ساخته شده‌است، تفرجگاه بسیار مناسبی برای گذران اوقات گرم سال است. مشابه همین چشمه و محیط آن در فاصلهٔ هزار متری این منطقه به نام هرایرز بالایی قرار دارد، که قسمتی از آب روستا نیز از آن تأمین می‌شود.

یکی دیگر از ویژگی‌های منطقهٔ هرایرز، تنوع گونه‌های گیاهی است. این منطقه همانند بسیاری از مناطق دیگر زاگرس، دارای کوه‌های پوشیده از درخت بلوط است. درختان بلوط این منطقه برخلاف مناطق سردسیر رشته‌کوه زاگرس -که عموماً دارای جثه ریزی هستند- به مراتب از تنه و ساقه بزرگ‌تری برخوردار هستند.

• بخش جوزار:روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ممسنی در استان فارس ایران است. منطقه ای با گستره جغرافیایی پوشیده از درختان بلوط، دارای منابع آبی وخاکی مناسب که آب آشامیدنی روستاهای اطراف رانیز تأمین می‌نماید. دارای امکانات رفاهی می‌باشند. مردم در این بخش مشغول کشاورزی، دامداری هستند. این روستا ۶ شهید دارد که در ضلع غربی روستا واقع در قبرستان این روستا مدفون شده‌اند. ازجمله محصولات کشاورزی که در این روستا کشت می‌شوند می‌توان انار، انگور، جو، گندم، برنج، لوبیا، عدس، خیار، بادمجان وبیش از ده نوع دیگراز محصولات رانام برد که تنوع کشت محصولات بالایی قابل مشاهده است. این روستا دارای یک استادیوم بنام شهید علیشیرشفیعی می‌باشد که تاکنون به یک زمین بلااستفاده تبدیل شده‌است.

از مهم‌ترین صنایع دستی شهرستان ممسنی می‌توان به قالی‌بافی با طرح‌های منحصراً لری، گلیم و جاجیم اشاره کرد.

اقتصاد شهرستان ممسنی بر پایه کشاورزی، دامداری و قالی‌بافی استوار است. آب کشاورزی در این منطقه از چشمه، کاریزها، چاه‌ها و رودخانه‌ها تأمین می‌گردد. مهم‌ترین فراورده‌های کشاورزی آن عبارتند از: برنج، گندم، جو، مرکبات و خرما. در آبادی‌های این شهرستان دامداری رونق بسیار داشته و دام‌ها بیشتر شامل گوسفند و گاو است.

شرکت پتروشیمی ممسنی در سال ۱۳۸۶ کلنگ‌زنی شد که متأسفانه تا امروز (۱۳۹۹) به نتیجه نرسیده‌است.

پروژهٔ سد پارسیان نیز از پروژه‌های ابتر در این شهرستان است؛ سد و نیروگاه پارسیان در فاصلهٔ ۵۰ کیلومتری از مرکز شهرستان در نزدیکی روستای گِوِرَک قرار بر راه‌اندازی بوده که تا امروز (۱۳۹۹) پیشرفت چندانی نداشته‌است.

صنایع کارخانه‌ای این منطقه شامل بر کارخانه‌های قند، تلمبه‌خانه شرکت نفت و شرکت تولیدی شن و ماسه فهلیان است. این منطقه از مناطق نفت‌خیز بوده و مدتی است که در بابامنیر عملیات حفاری جهت استخراج نفت آغاز شده‌است.