بنارویه

جمعیت بنارویه برابر با ۱۷۳۲۷تن است (سرشماری ۹۵)، درآمد مردم اکثراً از کشاورزی دادوستد و سفر به کشورهای حوزه خلیج فارس می‌باشد. بخش بنارویه در حال حاضر مستقل بوده و شامل شهر بنارویه و دهستان ده فیش که شامل ۶ روستای شرفویه؛ مارمه؛ بختیارویه؛ حسن‌آباد مرگماری؛ دهفیش؛ لاغران است، می‌باشد.

معروف‌ترین اثر باستانی بنارویه شاه‌نشین می‌باشد که به دوره ساسانیان برمیگردد و تنگ حور که با شواهد آثاری همچون آسمان لو که مربوط به دوره زندیه هست پناهگاه خوانین لار در ان زمان بوده است. خندق یا (شارستان) معروف که با دیوارهایی به ارتفاع ۱۲ متر و با خشت و گل ساخته شده‌است عمر آن به دوران قبل از اسلام برمی گردد . از دیگر آثار باستانی بنارویه: شاه نشین " نقاره خانه که بر بالای کوه شاه نشین که با ارتفاعی در حدود ۲۰۰۰متر ساخته شده‌است، و همچنین چاه‌ معروف دولاب که بر بلندای ضلع جنوبی کوه شاه نشین حفرشده و معروف به دولو می‌باشند از جمله این اثار دست کند دو چاه عمیق و مخوف می باشد به قبل از اسلام برمیگردد که طی پیمایشی که از سوی باشگاه غارنوردی و غارشناسی شیرازجوان در شهریور سال ۱۳۹۶ به عمل آمد، عمق چاه اول ۷۴/۶۰ متر و چاه دوم ۶۳ متر می باشد

کاروانسرای زیبا و تاریخی شاه عباسی بنارویه نمونه ای از شاهکار مهندسی و یک اثر بی نظیر و ماندگار در کشور است. به گفته نویسنده کتاب دانشنامه تمدن و فرهنگ بنارویه در 500 سال گذشته: این کاروانسرا بازمانده عصر صفوی و توسط یک معمار و هنرمند هندی شیعه که اصالتا اهل همدان بوده و به دلیل ارتباطات گسترده ای که در عصر صفویه؛ شاه عباس با دربار سلسله شیعی قطب شاهیان هندوستان داشت این معمار ماهر و زبردست نیز به فارس و نهایتا بنارویه اعزام شد و عملیات ساخت این بنای تاریخی را با کمک سایر معماران بومی منطقه استارت زدند.

این کاروانسرا در حدود ۴۵۰سال پیش در بنارویه ساخته شده است و جزء چهار کاروانسرای منحصربفرد هشت ضلعی در بین ۹۹۹ کاروانسرای ساخته شده در ایران عصر صفوی میباشد.

کاروانسرای ۴ ایوانه بنارویه دارای ۲۸غرفه و دو شترخانه بزرگ است. به گواهی برخی گزارشات و مستندات تاریخی به فاصله حدودا 100 سال پس از احداث اولیه کاروانسرای شاه عباسی بنارویه بنابر اعتقاداتی که در خصوص وجود "اجنه" و دیو و جلوگیری از آزار و اذیت مردم معمول بوده، در محوطه داخلی و غرفه های این کاروانسرا مردم به صورت دسته جمعی و دسته های چند نفری دعای معروف"ناد علیا مظهر العجائب... را جهت جلوگیری و رفع شر و اذیت اجنه و ارواح خبیثه قرائت میکردند.* گفتنی است که درآن ایام دربین مردم باور و اعتقاد به وجود و مشاهده اجنه و دیو بسیار رایج بوده است. جهانگردان و باستان شنان زیادی طی دو دهه گذشته از این کاروانسرای تاریخی بازدید کردند که خوشبختانه نتایج تحقیقات این بازدیدها به صورت یک سلسله پژوهش های علمی در کتاب های "دیرین دیار" و "دانشنامه تاریخ و تمدن بنارویه طی 500 سال گذشته" به قلم سلمان بشکار به رشته تحریر درآمده است. اطلاعات مفصل و تکمیلی بیشتر را میتوانید در کتاب "دیرین دیار" و "دانشنامه تاریخ و تمدن بنارویه در 500 سال گذشته" نوشته سلمان بشکار مطالعه نمایید.

یکی از معروفترین آثار بِاستانی و با شکوه تاریخی شهر بنارویه، بَهره ی شارِستان نام دارد که به خندق نیز معروف است. این مکان تاریخی  11هزار متر مربع مساحت دارد. دیوار های بهره که ارتفاع آن ها به 12متر می رسد، از خشت وگِل ساخته شده و قدمت آن ها به دوره ی ساسانی بر می گردد. این اثر تاریخی روزگاری محل زندگی مردمانی سختکوش و با صلابت بوده است. بهره ی شارستان که در شرق شهر بنارویه قرار گرفته است با عظمت و وقار خود حکایت سالیان مدید و سده های باستان را بازگو می کند. کهندژ بزرگ بهره ،شاخص ترین اثر تاریخی شهر بنارویه است که در سال 1380 به ثبت ملی رسیده است. متاسفانه در طول زمان و به دست عده ای نا آگاه صدمات و آسیب های فراوان به این بنای عظیم وارد آمده و این اثر تاریخی شکل و صورت واقعی خود را از دست داده است. این بنا مستطیل شکل و بوسیله ی برج و باروهای متعددی محصور بوده است. اطراف دیوارها، بوسیله ی خندق های وسیعی که مملو از آب بوده بمنظور جلوگیری از نفوذ دشمنان محافظت می شده است. بر اساس برخی شواهد، بهره دارای اتاقهایی دو طبقه و زیرزمینی نیز بوده است. کاوش های باستان شناسی می تواند در بررسی دقیق نوع نقشه،  معرفی فضاها، عناصر تشکیل دهنده و نحوه ی استقرار آنها کمک شایانی نماید. این بنای با عظمت جزء بزرگترین سازه ی خشتی باستانی در منطقه محسوب می شود که متأسفانه مورد غفلت و کم لطفی قرار گرفته و تاکنون هیچ برنامه ای جهت کاوش ، تحقیق، مرمت و بازسازی یا حداقل جلوگیری از تخریب های بیشتر انجام نگرفته است. این بنای شگفت انگیز، تداعی گر تاریخ کهن و پر رمز و راز این شهر است و قرنهاست که راز های بیشمار و سر به مُهر خود را بر ساکنان این شهر پوشیده و پنهان داشته است. هر ایرانی که ریشه در خاک سرزمین این دیار کهن دارد و به خود می بالد،بیش از هر چیزی به سراغ ریشه ها می رود،ریشه های ما در تاریخ ما نهفته است. در شکوه ایرانی بزرگ و به بلندای تاریخ که امروز بهره ی شارستان نمادی از آن است.

دین مردم بنارویه اسلام و مذهبشان شیعه جعفری می‌باشد، زبان مردم این ناحیه اچُمی یا همان پارسی پهلوی ساسانی بنارویی که گویشی متفاوت از گویش مردم جنوب فارس و غرب هرمزگان است می‌باشد. دو روستای تابعه بخش بنارویه (لاغران و مارمه) اکثریت اهل سنت هستند.

• مختصات و ارتفاع