جنت‌شهر

جنت شهر مرکز بخش جنت پنجمین بخش پرجمعیت استان فارس می باشد. [2]

لیست ۱۰ بخش پرجمعیت استان فارس که در آینده شهرستان خواهند شد.

هم اکنون جمعیت بخش جنت از ۲ شهرستان زیر بیشتر است

جمعیت جنت‌شهر در سال ۱۳۹۵ خورشیدی ۱۳٬۵۹۸ تن بوده‌است.[3] این شهر دارای مناطق زیاد تفریحی می‌باشد که هر ساله پذیرای تعداد زیای از گردشگران است. تعدادی از مناطق تفریحی این شهر عبارت اند از (باغ‌های سر سبز مرکبات، تنگه زیبای خرتنگ (خرچنگ). امامزاده شاه فصل. بوستان بزرگ عمومی و اشکفت میرباقری و قصر دختر و پیرمراد و سرچک و…).

مردم جنت شهر،مردمی خونگرم و مهمان نواز هستند که آوازه مهمان نوازی آنان در سطح استان مشهور است.

هرساله در فصل بهار و در ابتدای سال نو،مردم جنت شهر پذیرای مسافران نوروزی هستند و مسافران میتوانند در بعضی از مکان هایی که مسئولین شهر از قبل مشخص کرده اند،به استراحت بپردازند.

از نظر علمی،مردم جنت شهر یکی از شهرهای برتر در این حوزه هستند.هر ساله تعداد قبولی های کنکور سراسری در این شهر قابل تامل است.

در جنت شهر تعداد 2 دبیرستان پسرانه،3 دبیرستان دخترانه،1 مدرسه فنی و حرفه ای،4 مدرسهراهنمایی،بالغ بر 10 مدرسه ابتدایی و 1 حوزه علمیه وجود دارد.

جنّت‌شهر پیش از ۱۳۷۲ ش، ده‌خیر نام داشت و در ۳ اسفند ۱۳۷۲، به موجب مصوبه هیئت وزیران آبادی ده‌خیر به شهر بدل شد و جنّت‌شهر نام گرفت.[4] بیشتر اهالی آن شیعه دوازده امامی‌اند و به فارسی سخن می‌گویند. همچنین عده‌ای از اهل تسنن، که به بلوچی گفتگو می‌کنند، در آنجا به‌سر می‌برند.[5]

فاصله جنّت‌شهر با شیراز از شمال‌غربی حدود ۲۷۸ کیلومتر است. این شهر در مسیر شهرهای داراب ـ حاجی‌آباد (مرکز شهرستان حاجی‌آباد در شمال استان هرمزگان) قرار دارد و با آبادی ده خیر سفلا، در فاصله حدود چهار کیلومتری مغرب، نیز در ارتباط است.

ناحیه‌ای که جنّت‌شهر در آن واقع شده، کمابیش منطبق بر کوره دارابگرد است.[6] در سده چهارم، در ذکر مسافت شیراز ـ جزومِ کرمان[7] از رَمّ مهدی، میان دارابگرد و رستاق‌الرستاق، در فاصله پنج فرسخی از هریک، نام برده که تقریباً مطابق با جنّت‌شهر کنونی است. به نوشته شوارتس، محقق معاصر آلمانی، با توجه به جزء اول رمّ مهدی، به نظر می‌رسد که آبادی کردنشین بوده‌است.[8] ویرانه‌های شهر جنّت قدیمی نزدیک جنت‌شهر است که هم‌اکنون آنجا روستایی وجود دارد به نام کوه سفید که اهالی آن از قشقاییانی هستند که از حدود صد سال پیش در آنجا یکجانشین شده‌اند و به زبان ترکی قشقایی صحبت می‌کنند.[9] در قرن ششم قلعه‌ای به نام رُنْبه در نزدیکی تنگی به همین نام را معرفی کرده‌است، مکان قلعه مزبور مطابق با اطراف جنّت‌شهر است.[10]

این قلعه دست کم تا سده نهم از قلاع مهم فارس شمرده می‌شد. به گفته ابن بلخی، حاکم دارابگرد کسی بود که این قلعه را در اختیار بگیرد. حافظ ابرو (متوفی ۸۳۳) نیز از تنگ رنبه در کوره دارابجرد/ دارابگرد نام برده‌است[11] در سده سیزدهم، خورموجی (ص ۴۸۹–۴۹۰) از ده خیر یاد کرده و در اواخر سده سیزدهم،[12] قلعه رنبه را در چهار فرسخی و ده خیر را در سه فرسخی مشرق شهر داراب، در بلوکی به همین نام، ضبط کرده‌است. در ۱۳۲۳ ش، این آبادی مرکز دهستان قریه‌الخیر بود و ۹۱۷، ۲ تن جمعیت داشت. در حدود ۱۳۳۰ ش نیز قصبه ده‌خیر علیا همین دهستان بود، ساکنان آن کشاورز بودند و از ث صنایع‌دستی، قالی‌بافی در آنجا رواج داشت.[13] امروزه طوایفی از ایل خمسه * در پیرامون این شهرِ رو به رشد، ییلاق و قشلاق می‌کنند.[14]

یکی از مهم‌ترین سوغات بخش جنت، عسل،مرکبات و بهارنارنج این بخش است که توانسته آوازه ایی در سطح کشور و کشورهای حوزه خلیج فارس و خاورمیانه بدست آورد.

یکی از محصولات جالب این شهر، قارچ وحشی با نام محلی " هکال " است که این قارچ،همیشه بعد از باران در باغات این شهر به وجود می آید.

• پرتال اطلاع‌رسانی شهرستان داراب
• بلندا و جایگاه