عمادشهر

شهر عمادشهر با مساحت 244 هکتاری در قسمت جنوبی شهرستان لار واقع شده است. عمادده که در بهمن ماه 1390 به شهر تبدیل شده است مرکز بخش صحرای باغ از بخش های شهرستان لار واقع در استان فارس از لحاظ موقعیت در 06 27 27 درجه عرض شمالی و 31 53 53 درجه طول شرقی واقع شده است. از لحاظ موقعیت عمومی در جنوب غربی دشت صحرای باغ و در مجاورت دامنه شمالی ارتفاعات گاوبست از رشته کوه های زاگرس جنوبی قرار دارد.

این رشته کوه مرز میان استان فارس و استان هرمزگان می باشد. بخش عمادده مرکز بخش می باشد که در سال 1384 بانتزاع دهستان عمادده از بخش بیرم ، دهستان باغ از بخش مرکزی لار و روستای دیده بان از بخش گراش و تلفیق آنها، بخش فوق تاسیس گردید . فاصله آن تا مرکز شهرستان (لار) قریب به 95 کیلومتر و تا مرکز استان (شیراز) 431 کیلومتر می باشد.[3]

حوزه نفوذ عمادشهر

بر اساس نقسه تقسیمات سیاسی، روستاهای تحت حوزه نفوذ عمادشهر در فاصله های نزدیک از شهر قرار دارد. بر اساس تقسیمات سیاسی سرشماری نفوس و مسکن سال 1390، روستا های آب گویی، استاس،تل کشی، چاه ریگی، دیده بان، کرده شیخ و گاوبست در دهستان عمادده واقع شده اند.[3]

جمعیت

جمعیت این شهر بر پایه سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با ۴٬۲۳۵ تن و شامل 1016 خانوار است.[1]

اقلیم

دشت صحرای باغ که در 5 کیلومتری جنوب غربی لار واقع شده، جزو حوضه آبریز مندسفلی و دارای 1472 کیلومتر مربع وسعت می باشد که از این مقدار 549 کیلومتر مربع دشت و بقیه را ارتفاعات تشکیل می دهند.. میانگین بارندگی سالانه آن 150 میلی متر و حداکثر دما 51 درجه سانتی گراد و حداقل آن -1 درجه سانتی گراد است.

عمق برخورد به آب زیرزمینی، از غرب به شرق زیاد شده و شیب عمومی دشت ،شرقی- غربی است و با جریانات فرعی جنوبی - شمالی دشت به هم پیوسته و مسیل اصلی را در انتهای دشت تشکیل می دهند.این مسیل در جنوب دیده بان، از آخرین نقطه دشت عبور کرده و به مسیل فداغ می پیوندد. اب های زیر زمینی از همین حالت تبعیت کرده و شیب عمومی آن ها نیز شرقی - غربی می باشد.[3]

مشاهیر عمادشهر

در دوران بسیار دور نام این شهر «آستاس» یا «استاس» بودهاست بوده‌است. در قرن هفتم هجری قمری یکی از علماء شریعت بنام «شیخ عمادالدین انصاری» ملقب به (عماد الدین) در معیت شاه سیف الله قتال از عرفای بنام در این روستا «استاس» سکنا می گزیند و چونعمده رونق و آبادانی این روستا به جهت تلاش ها و کوشش های وی بوده است کم کمک نام "ده عمادالدین " یا ده عماد یا "عمادده" جایگزین نام "استاس" می شود. عماد القریه "معرب"عمادده"از نام های دیگر این محل بوده است. در روایتی دیگر آن را بدین جهت عمادده گفته اند،چون این روستا از روستا های دیگر بزرگ تر بوده است. در گویش محلی این شهر «مَیدِه»Maideh نامیده می شود. اکنون در نزدیکی این شهر، روستای کوچکی با همین نام استاس وجود دارد که البته با محل استاس باستانی کیلومتر ها فاصله دارد.[3]

مراحل و روند گسترش

بر اساس برداشت میدانی و مصاحبه با شورا ، عمادشهر دارای یک هسته اولیه و پنج مرحله گسترش می باشد. هسته اولیه شهر در شمال غرب شهر شکل گرفته است. مرحله اول :شمال شرق، شرق و جنوب شرق هسته اولیه شکل گرفته است. مرحله دوم : در شرق،جنوب شرق و جنوب مرحله اول شکل گرفته است. مرحله سوم: در مرکز و شمال غرب شهر شکل گرفته است. مرحله چهارم: در شمال ، شرق و مرکز شهر شکل گرفته است. مرحله پنجم: گشترش در شمالل شرق، جنوب شرق و جنوب شهر شکل گرفته است.[3]

از بناهای تاریخی که در شهر عمادشهر بر جای مانده‌است، می‌توان از بارگاه سید ابوالفضل شاه سیف‌الله قتّال از بزرگان قرن هفتم هجری قمری نام برد.

آرامگاه سید محمد عمر سیف‌الله القتال در این روستا واقع است.

غار بن وو

در نزدیکی عمادشهر غاری کهن با عجایب بسیار وجود دارد، این غار به نام «بن وو» دارای کتبیه‌هایی به زبان سانسکریت است و چهارطاقی‌هایی مربوط به دوران ساسانیان در نزدیکی آن قرار دارد

این غار از لحاظ اکوتوریسم و ژئوتوریسم یکی از مناطق بی‌نظیر ایران و با وسعتی قریب به 3000 متر مربع و با ارتفاعی نزدیک به 50 متر در دل کوه گاوبست از رشته کوه‌های زاگرس جنوبی واقع شده است.

این غار از شگفتی‌های طبیعت در این قسمت از کشور پهناور ایران است. درباره  نام این غار شگفت‌انگیز اقوال مختلفی وجود دارد از آن جمله عده‌ای بر این عقیده‌اند که نام اصلی آن داد بنیاد ( محلی که برای دادخواهی) است و گروهی دیگر نیز نام آن را بن وو که ریشه لغوی آن در زبان محلی تقریبا" شیبه داد بنیاد است، می‌دانند.

آثار به جای مانده در این محل حکایت از آن دارد که این غار قرن‌ها پیش از ورود اسلام، محل سکونت قبایلی بوده است که با آمدن اسلام به جاهای دیگر خارج از ایران کوچ کرده‌اند.

در این غار بیش از 24 حوض جهت جمع‌آوری آبی که در طول سال از سقف غار به صورت قطره‌های ممتد می‌چکد، توسط ساکنان اولیه آن ساخته شده است که در حال حاضر تقریبا 15 عدد آن سالم مانده و به روال گذشته عشایر ساکن در این محل از آبهای جمع‌آوری شده استفاده‌های فراوان می‌برند.

کناره‌های دیوار غار 12 حوضچه آب تقریبا به ابعاد5 در 3 و در راستای جنوبی 7 حوضچه به ابعاد 5 در 4 متر وجود دارد که در ضلع غربی آن 4 پلکان با خیز 30 سانتی‌متر ساخته شده است.از عجایب دیگر این غار این است که چشمه آب شیرین آن در تمام فصول سال چه در سال‌های پرباران و چه در خشکسالی جاری است.در بخش‌هایی از دیواره‌های اطراف غار نیز نوشته‌هایی به خط عبری دیده می‌شود. درون غار هوای خنک و مرطوب جریان دارد. کف غار ناهموار است و شیب آن به سمت دهانه غار است. پیمایش این غار نیاز به ابزار فنی ندارد و بهترین زمان بازدید از آن فصل بهار است.غار بنوو با شماره 30119 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

قلعه قلات

قلعه قلات و همچنین سنگ نوشته‌هایی که گویا از مقابر قدیمی به دست آمده‌است.

تعداد عمادشهری‌های خارج از کشور در حدود ۸۰۰۰/ هشت هزار نفر می‌باشد که با خانواده در آنجا زندگی می‌کنند. بیشتر این افراد در کشورهای حوزه خلیج فارس اسکان یافته‌اند و تعدادی نیز در کشورهای، دانمارک انگلستان، استرالیا، آمریکا و سایر کشورها اقامت دارند.

• جعفر، روئین‌تن زروانی، محمد امین. (صحرای باغ در گذرگاه تاریخ) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۴ میلادی.
• بزرگان شهر عمادده