حسن لاهیجی
میرزا حسن لاهیجی(متوفی: 1121 هجری قمری) ملقب به کاشفی، فرزند بزرگ ملا عبدالرزاق لاهیجی و از بزرگترین دانشمندان عصر صفوی است. از جمله آثار وی در زمینه حکمت اسلامی می توان به ظواهر الحکم،آئینه حکمت اشاره کرد.[1]
حیات و خانواده
به گفته رضا استادی ، تاریخ دقیق تولد وی معلوم نیست ولی می توان به گفته آقابزرگ تهرانی اعتماد کرد و تاریخ تولد میرزا حسن را حدود 1045 هجری قمری دانست.[2] میرزا حسن لاهیجی در خانواده ای حکمی و مذهبی دیده به جهان گشود. وی به گفته سید جلال الدین آ آشتیانی فرزند بزرگ ملا عبدالرزاق لاهیجی، داماد ملاصدرای شیرازی و از بزرگترین شاگردان وی است.[1] به نظر می رسد که در قم زاده شده است و پس از شاگردی نزد پدرش، برا ادامه تحصیلات به نجف رفته است.[2]
شاگردان و استادان
از استادان وی فقط نام ملا عبدالرزاق لاهیجی یعنی پدرش شناخته شده است و کس دیگری شناخته شده نیست. در میان شاگردان وی، رضا استادی به دونفر به صورت احتمالی اشاره کرده است. یکی میر عبدالرحمان قمی و دیگری حزین لاهیجی است.[3]
آثار
میرزا حسن دارای آثار بسیاری است. در میان آثار وی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آیینه حکمت
- ابطال تناسخ
- اثبات رجعت
- اصول دین
- جمال الصالحین
- رساله در حدوث و قدم
- روایع الحکمه
- شمع یقین و آیینه دین
- شرح صحیفه سجادیه
- سر مخزون[4]
جستارهای وابسته
منابع
- آشتیانی، منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران، ج سوم، ص 219
- رضا استادی،میرزا حسن لاهیجی و شمع یقین او،ص 88، میراث جاویدان، سال دوم شماره اول
- استادی،ص 88
- رضا استادی،صص 88-89
