عینیگرایی (فلسفه)
عینیگرایی (به فرانسوی: Objectivité) بیطرفی محقق در فرایند تحقیق و دوری از ارزشها و گرایشهای فردی در بازگویی و واکاوی رویدادها است.[1] ناظر عینیتگرا کوشش میکند تا جهان را مستقل از ذهن خود مشاهده کند و بر این باور است که، فقط و فقط یک حقیقت جدای از نحوهٔ برداشت و تفکر انسان وجود دارد.
در میان فلاسفه ایرانی ابن سینا و ملاصدرا با دو دیدگاه متفاوت به نحوهٔ شناخت عینی انسان از جهان پرداختهاند.[2]
شناخت
دوگونهٔ متفاوت در شناسایی با توجه به ذات منظره وجود دارد، که هرکدام از این دو رده میتوانند با توجه به ناظر یا ناظران شناسا عینی یا ذهنی باشند:[3]
- پدیده مستقل از ذهن انسان مانند شیء خارجی و ویژگیهای آن و رویدادها
- دانش، باور، حکم، نظریه، جمله و بازنمایی ذهنی:
جستارهای وابسته
منابع
- عضدانلو، حمید (۱۳۸۴). آشنایی با مفاهیم اساسی جامعهشناسی. نی.
- مجتبی جلیلی مقدم، حسین معصوم (۱۳۹۲). «امکان معرفت عینی به عالم خارج در فلسفهٔ ابن سینا و صدرالمتألهین» (PDF). فصلنامه علمی-پژوهشی آیین حکمت شمارهٔ مسلسل ۱۸. دریافتشده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۷.
- مجید ملایوسفی (۱۳۸۳). «مسألهٔ عینیت پیشینهٔ تاریخی و وجوه فلسفی» (PDF). نامهٔ حکمت شمارهٔ ۴. بایگانیشده از اصلی (PDF) در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷. دریافتشده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷.
- causal independence
- constitutional independence
- cognitive independence
- minimal objectivism
- modest objectivism
- strong objectivism
- consensus theories
- intersubjective
- actual
- counterfactual
- indexical theories
- metarepresentational theories
- correspondence theories
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.