سید محمد نقیب العطاس

وی در سال 1931 میلادی در شهر بوگور مالزی زاده شده‌است.وی از سادات اندونزی است و نسبش به امام جعفر صادق می‌رسد. هنگامی که پنج سال داشت توسط پدر و مادرش به شهر جوهور فرستاده می‌شود و تحصیلات خود را آن جا پی می‌گیرد. پس از آن به جاوه می‌رود و زبان عربی را در مدرسه‌ای به نام عروه الوثقی در سوکابومی یاد می‌گیرد. پس از بازگشت به شهر جوهر و آموختن زبان انگلیسی در سال 1946تا 1951، با نسخه‌های خطی اسلامی در رشته‌های مختلف آشنا می‌شود.او در این زمان می‌تواند ادبیات کلاسیک انگلیسی را نیز یاد بگیرد. به دلیل موفقیت اش در زمینه تحصیلی نامزد تحصیل در آکادمی نظامی انگلستان می‌شود و از سال 1952 تا 1955 علوم جنگی و نظامی را یاد می‌گیرد. در آکادمی نظامی انگلستان، دکتر العطاس با آثار عرفاً و دانشمندان ایرانی همچون جامی آشنا می‌شود چنان که خواندن کتاب لوایح جامی تأثیری عمیق در وی ایجاد می‌کند.تحت تأثیر اندیشه‌های عرفانی،وی تصمیم می‌گیرد تا کتبی دربارهٔ عرفان مالایایی و اندیشمندان و عرفای آن‌ها بینگارد. وی پس از این که از سوی مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل برای ادامه تحصیل دعوت می‌شود با افرادی همچون سید حسین نصر،فضل الرحمن و سر هامیلتون گیپ آشنا می‌شود.وی در همان زمان رساله‌ای دربارهٔ شرف الدین رانیری عارف مالایایی در قرن هفدهم می‌نویسد و مدرک فوق لیسانس خویش را دریافت می‌کند.پس از آن رساله‌ای در مورد اندیشه‌های عرفانی حمزه فنصوری عارف مشهور مالزی و اندیشه‌های وی می‌نویسد و درجه دکتری خود را مدرسه زبان‌های شرقی لندن دریافت می‌کند.[1]

نقیب العطاس آثار بسیاری در زمینه علوم اسلامی به چاپ رسانده است که بالغ بر بیش از بیست و پنج کتاب و مقالات متعددی است.[2]

• درآمدی بر جهان‌شناسی اسلامی(ترجمه دکتر مهدی محقق)
• اسلام و دنیوی گروی(ترجمه احمد آرام)
• مراتب و درجات وجود(ترجمه سید جلال الدین مجتبوی)

رضا داوری اردکانی معتقد است که تفسیر العطاس از سکولاریسم جای تامل دارد چرا که سکولاریسم به معنای یک صفت اخلاقی و نفسانی نیست بلکه به معنای یک نظم و عالمی تاریخی است.داوری معتقد است که اثبات نظرات العطاس نیازمند تحقیقات عمیق تر و موجه تری است.[3]یکی از نقدهایی که به اسلامی سازی معرفت از نگاه العطاس وارد شده‌است مبنی موضوعاتی همچون ضعف روش‌شناختی، گام برداشتن درون روش‌شناسی پارادایم رقیب و ناکارآمدی عنوان شده‌است.[4]