قرقی

قرقی با اندازه کوچک، بال‌های کوتاه و گردن و دم دراز و خط ابروئی سفید و لکه سفید پس گردن از سایر پرندگان خانواده قوشها متمایز است. قرقی ماده حدود ۲۵درصد از نر آن بزرگتر است که یکی از بالاترین دودیسی‌های جنسیتی در میان پرندگان است. طول بدن قرقی نر ۲۸ و طول ماده ۳۸ سانتی‌متر است.

قرقی شباهت زیادی به پیغو، پیغوی کوچک و طرلان دارد. قرقی ماده را به دشواری می‌توان از پیغوی ماده تشخیص داد. اندازه هر دو مشابه است اما دم و بال‌های قرقی کوتاهتر است. قرقی همچنین کمی بزرگتر از پیغوی کوچک است. قرقی ماده ممکن است با طرلان نر اشتباه گرفته شود اما قرقی ماده کوچکتر و لاغرتر است. بال‌های کوتاهتری دارد و انتهای دم آن مربع‌مانند است. ضمن اینکه طرلان در زمینه سفید زیر شکمش خطوط مشکی دارد.

قرقی در بخش‌های بزرگی از اروپا، آسیا و شمال و شرق آفریقا زندگی می‌کند. قرقی پرنده‌ای مهاجر است و در ایران فقط در زمستان می‌ماند.

این پرنده در مازندران، ایلام، کرمانشاه و لرستان واشه گفته میشود. در گیلان «واشک» و در برخی گویش‌های محلی و پیشتر در فارسی نیز «باشه» گفته میشد.

حافظ:

«به تاج هدهدم از ره مبر که باز سفید / چو باشه در پی هر صید مختصر نرود»