دعای مشلول

سندیت دعای «اَلشّابُّ المَأخُوذُ بِذَنبِه» (مشلول)[6][7] در کتاب‌های شیعی ذکر شده است و این دعا توسط سید بن طاووس در کتاب مهج الدعوات، کفعمی در کتاب بلد الامین و علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار نقل شده است. همچنین این دعا توسط شیخ عباس قمی --در مفاتیح الجنان-- ذکر شده است.[8]

ابتدای این دعا با این عبارات آغاز می‌شود:[9][10][11][12]

« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِإِسْمِکَ بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یا ذا الجَلالِ وَالاِکْرامِ یا حَیُّ یا قَیُّومُ ، یا حَیُّ لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ ، یا هُو یا مَنْ لایَعْلَمُ ماهُوَ وَلا کَیْفَ هُوَ وَلا أَیْنَ هُوَ وَلا حَیْثُ هُوَ إِلاّ هُوَ ...»[13] معنی: «خدایا از تو می خواهم به نامت بسم الله الرحمن الرحیم، ای صاحب جلال و بزرگواری ای زنده پاینده ای زنده ای که معبودی جز تو نیست، ای کسی که جز او کسی نداند که چیست او و چگونه است او و در کجاست او و در کدام سو است ...»[5]

قسمت عمده دعای مشلول،[14][15] مشتمل بر صدا کردن خدا به وسیله «اسماء حسنای» آن می‌شود. در این دعا، تکیه اصلی بر مناجات با پروردگار و توسل جستن به خدا توسط اسماء و صفتهای آن می‌باشد. در انتهای دعای مشلول، با قسم دادن خدا به بعضی از اسامیِ آن و ذکر تعدادی از آیه‌های قرآنی، خواسته‌های شخص از پروردگار درخواست میشوند و با ذکر صلوات[16] تمام می‌شود.[17][18][19]

• دعای کمیل
• دعای توسل
• دعای ندبه
• دعای عهد
• دعای مجیر
• دعای یستشیر

• دعای مشلول