خورشید یشت
خورشید یشت نام یشت ششم در کتاب اوستا است که به ستایش خورشید ایزد می‌پردازد.خورشید در زبان اوستایی هئور خشَئتَ می‌باشد که در گاهان زرتشت تنها به صورت هَئور آمده است.این یشت را خیر یشت هم نامیده‌اند و در تفسیرهای پهلوی از آن به خور یشت یاد شده‌است.خورشید یشت دارای هفت بند است.
نمونه ای از خورشید یشت
- خورشید ِجاودانه‌ی رایومند ِتیزاسب را می‌ستایم.
- هنگامی که خورشید فروغ بیفشاند و تابان شود، هنگامی که خورشید بدرخشد، سد ها و هزار ها ایزد ِمینُوی برخیزند و این فرّ را فراهم آورند و فروفرستند.
- آنان این فـَرّ را بر زمین ِاَهوره‌آفریده پخش کنند، افزایش ِجهان ِاَشَه را، افزایش هستی اشه را.
منابع
- پایگاه راسخون. هفت آسمان.فصلنامه تخصصی (فارسی).بازدید در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۱
- پایگاه پژوهشی آریابوم خورشید یشت (فارسی).بازدید در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۱
جستارهای وابسته
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.