ارد یشت

اَشَی ِنیک، شهریار بزرگوار ِبُرزمند ِخوب ستوده را می ستاییم که چرخ‌ها [ی ِگردونه اش]، خروشان [ است ]؛ که نیرومند، پاداش بخش، درمانگر، بسیار هوشمند و تواناست.

درود بر هَوم، به مَنثَره ی وَرجاوَند و به زرتُشت ِاَشَوَن !

براستی درود به هَوم؛ زیرا همه ی مَی‌ها را خشم خونین درفش همراه است؛ اما مَی ِهوم رامش ِاَشَه در پی دارد.

ای اَشَی ِنیک ! ای اشی ِزیبا ! ای اشی ِدرخشان ! ای که با فروغ خویش شادمانی افشانی ! ای اشی ! ای آن که مردان همراه خویش را فر ِنیک بخشی !

از خانمانی که اَشی ِنیک، پای در آنها فرونهد، بوی خوش برآید و اندیشه ی سازگاری و دوستی ِدیرپای، [ بهره ی آن خانمان شود ].

ای اَشَی ِنیک !

مردانی که تو یاورشان باشی، در کشوری با خوراک‌های فراوان، فرمانروایی کنند؛ آن جا که خواربار انباشته، بوی‌های خوش برآمده، بسترها گسترده و دیگر دارایی‌های گرانبها فراهم آمده است.

براستی خوشا به [ روزگار ِ] کسی که تو یاورش باشی !

همچنین یاور من باشی ای پُردَهِش ! ای نیرومند !

ای اَشَی ِنیک !

خانه‌های کسانی که تو یاورشان باشی، خوب ساخته، دیرپای، از ستوران بهره مند و دیرزمانی استوار است.

براستی خوشا به [ روزگار ِ] کسی که تو یاورش باشی !

همچنین یاور من باشی ای پُر دَهِش ! ای نیرومند !

ای اَشَی ِنیک !

تخت‌های آنان که تو یاورشان باشی، خوش ساخت، خوب گسترده و خوش بو، با بالش‌های آراسته و پایه‌های زرین برپاست.

براستی خوشا به [ روزگار ِ] کسی که تو یاورش باشی !

همچنین یاور من باش ای پُر دَهِش ! ای نیرومند !

ا:ی اَشَی ِنیک !

زنان ِگرامی ِمردانی که تو یاورشان باشی، بر تخت‌های زیبای زرین پایه، بر بالش‌های آراسته، آرمیده و خود را با دست بند، گوشواره ی :چهارگوشه ی به نمایش آویزان و طوق ِزرنشان آراسته‌اند [ و چنین گویند ] :

- چه هنگام خانه خدای، به سوی ما آید ؟ چه هنگام او از ما شادمان و از تن ِما برخوردار شود ؟

براستی خوشا به [ روزگار ِ] کسی که تو یاورش باشی !

همچنین یاور من باش ای پُر دَهِش ! ای نیرومند !