بهمن‌شیر

بهمن‌شیر (شکل فارسی امروزی نام پهلوی وهمن‌اردشیر) (همچنین بَهمِشیر، بحرالماشیر، بَمِشیر[1]) نام کنونی یکی از شاخه‌های رود کارون در استان خوزستان است. رود کارون پس از رسیدن به شهر خرمشهر به دو شاخه تقسیم می‌شود، شاخه نخست از آبادان می‌گذرد و به سوی اروندرود در مرز ایران و عراق رفته، و پرآب‌ترین دهانه یا بهمن‌شیر، مستقیم به خلیج فارس می‌ریزد. درازی رود بهمن‌شیر حدود ۹۰ کیلومتر، عرض آن ۶۰۰ متر و عمق آن حدود ۴ متر است.

برای محله‌ای به این نام، بهمن‌شیر (محله) را ببینید.
بهمن‌شیر
بهمن‌شیر
ویژگی‌های ظاهری
دهانهخلیج فارس
طول۹۰ کیلومتر
دبی- متر مکعب بر ثانیه

اولین سد سلولی و قفل کشتی‌رانی کشور

دریچه‌های نخستین قفل کشتیرانی ایران در سد سلولی بالادست رودخانه بهمنشیر با حضور وزیر نیرو در تاریخ ۲۹ فروردین ماه ۹۷ در چوئبده باز شد.

پیشینه نام بهمن‌شیر

«بهمن‌شیر» یا «بهمن‌اردشیر» یا «وهمن‌اردشیر»، برگرفته از نام نخستین شاه ساسانی (اردشیر بابکان)،[2] نام پیشین شهری بندری بوده که اکنون آن را آبادان می‌شناسیم،[3] و اردشیر بابکان در این بخش ایران اقدامات بسیار انجام داده بود.[4] این شهر در تاختن اعراب به خوزستان به کلی نابود شده و پادگانی عربی بجای آن برپا شد.در محل این شهر قدیمی، در اوایل قرن بیستم در زمان ساخت پالایشگاه کارگران روزمزد با ساخت خانه هایی در اطراف پالایشگاه،شهر جدید آبادان را به وجود آوردند.[5][6]

تاریخچه

کناره‌های بهمن‌شیر از بخش‌های مهم خرماخیز خوزستان به‌شمار رفته، اما در کرانه باختری‌اش نسبت به کرانه خاوری، نخلستان‌های بیشتری وجود دارد.[7] کارون تا پیش از جریان یافتن در شاخه بهمن‌شیر، از شاخه کورکارون (رود کور) به دریا می‌ریخت.[8]

پس از پایان جنگ ایران و عراق (۱۳۶۷ خورشیدی)، بهمن‌شیر از شناورهای غرق شده و مواد انفجاری پاک‌سازی شد، و در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، وزارت جهاد سازندگی، لایروبی آن را از ابتدای رودخانه موسوم به 'سه شاخه' آغاز کرد، که طبق برآورد و با لایروبی ده میلیون متر مکعب از بستر رود، بخش اول مسیر این رود (از بندر چَویبدِه در سی کیلومتری جنوب شرقی آبادان تا بندر خرمشهر) برای گذر شناورهای باری و صیادی با ظرفیت پنجهزار تن و آبخور سه متر، آماده می‌شد.[1]

منابع
  1. «بنیاد دائرةالمعارف اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ نوامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۸.
  2. مهرالزمان نوبان (۱۳۷۶)، نام مکان‌های جغرافیایی در بستر زمان، تهران: انتشارات ما، ص. ۲۵۹، شابک ۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴
  3. امیر حسین خنجی، سابقه تاریخی اسکان قبایل و عشایر عرب در خوزستان، ص۶
  4. [یاقوت حموی، ج۱، ص ۷۷۰؛ ابن بلخی، ص ۶۱]
  5. امیر حسین خنجی، سابقه تاریخی اسکان قبایل و عشایر عرب در خوزستان، ص۷
  6. [انساب الاشراف، ۳۷/۱۳]
  7. [افشار سیستانی، ۱۳۶۶ ش، ص۳۸۷؛ همو، ۱۳۷۳ ش، ج ۲، ص ۷۶۶؛ نجم الدوله، ص ۹۷]
  8. [کرزن، ج۲، ص ۴۱۶؛ کیهان، همان‌جا]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.