بوارده
محله بوارده محل زندگی کارمندان شرکت نفت ایران در آبادان بود. سطح زندگی در این محل از بریم پایین‌تر بود. این منطقه خاطره انگیز دارای دو بخش شمالی و جنوبی است که متعلق به کارمندان رده میانی و بالای شرکت ملی نفت ایران بود.
نام
نام محله مأخوذ از مالک اصلی زمین های منطقه یعنی فردی به نام "ابو ورده" است. منطقه‌ای که ناحیه مسکونی «بوارده» در آن واقع است، متعلق به فرد عربی به نام «ابو ورده» بوده است. ظاهراً ایشان فرزند پسری نداشته، بنابراین وی را به نام فرزند دخترش که «وردا» یا «ورده» (به معنی گل) بوده می‌نامیده‌اند. پس از استقرار شرکت ملی نفت ایران در آبادان، شرکت ملی نفت وقت جهت احداث منازل مسکونی پرسنل و نیز تأسیس «تانک فارم» خود، اقدام به خریداری زمینهای ایشان می‌نماید. از آنجایی که صاحب زمین ها «ابو ورده» بوده است، همین نام نیز بر آن منطقه مسکونی شرکت نفت اطلاق می‌گردد و بر آن باقی می‌ماند. در گذر زمان و به جهت سهولت بیان ابوورده به بوارده تبدیل مشود.[1]
در ادبیات
رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم اثر زویا پیرزاد در دهه ۱۳۴۰ در بوارده شمالی در آبادان روی می‌دهد.
پانویس
- پیرزاد (۱۳۸۰)، ص ۲۱۴
منابع
- پیرزاد، رویا (۱۳۸۰)، چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم، تهران: نشر مرکز
| پیشینه |  | |
|---|---|---|
| جغرافیا | ||
| محله‌های آبادان |
| |
| صنعت در آبادان | ||
| مکان‌های دیدنی | ||
| ورزش در آبادان | ||
| مراکز آموزش عالی |
| |
| موزه‌های آبادان |
| |
| مرتبط | ||