مدارا

رواداری[1][2] یا مدارا یا تلرانس (تِلُرانس[3] یا تُلِرانس) (به انگلیسی: Tolerance، تُلِرانس)، به «عمل عمدی‌ای گفته می‌شود، برای پذیرش یا اجازه دادن به چیزی که شخصاً قبول ندارد. کسی می‌تواند به شکل معنادار در مورد مدارا (پذیرفتن یا اجازه دادن) صحبت کند، که در موقعیتی باشد که بتواند نپذیرد یا اجازه ندهد.» در جامعهٔ روادار اکثریت به اقلیت اجازهٔ طرح اندیشه و پیشبرد آنرا می‌دهد. این اصطلاح همچنین در معنای «تحمل و تاب‌اوردن» یا «پشتیبانی، حمایت یا نگه‌داشتن» (اندیشهٔ متفاوت) هم تعریف شده‌است.[4]

تساهل و تسامح از ارزش‌های مهم لیبرالیسم سیاسی است و به خصوصیت اخلاقی گفته می‌شود که بیانگر طرز برخورد با تمایلات، اعتقادات، عقاید و رفتار با دیگران است.

بنابراین اصل، آزادی‌های فردی تنها هنگامی از تعرض در امان می‌ماند که جامعه باورها و عقاید مختلف مردم ساکن در آن را تاب بیاورد و هیچ عقیده‌ای سرکوب نشود.

منابع

  1. «داریوش آشوری». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ نوامبر ۲۰۱۱.
  2. دهخدا
  3. «رواداری (تلورانس) در نظام بین‌المللی حقوق بشر». پژوهش حقوق عمومی.
  4. Perez Zagorin, How the Idea of Religious Toleration Came to the West (Princeton: Princeton University Press 2003) ISBN 0-691-09270-2 , pp. 5–6, quoting D.D. Raphael et al.
  • کتاب اصطلاحات سیاسی، به کوشش عبدالرحمان میاح

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مدارا موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مدارا در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌کتاب کتابی با عنوان: God and Religious Toleration وجود دارد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.