کهنوت

کهنوت یا کاهنی[1] (انگلیسی: Ordination) فرایندی است که طی آن افراد به منصب روحانیت برگمارده می‌شوند تا آیین‌ها و مراسم مختلف مذهبی را انجام دهند. فرایند و مراسم کهنوت بسته به دین و مذهب متفاوت است؛ کهنوت در واقع طبقهٔ خاص روحانیت در برخی ادیان است.

بودیسم

کهنوت نوآموز بودایی

سنت جامعه رهبانیت (سانگها) با گوتاما بودا که مراتب راهب‌ها و سپس راهبه‌ها را برقرار کرد شروع شد.

اسلام

مسلمانان رهبران مذهبی دارای کهنوت ندارند؛ کهنوت مشخصهٔ دیگر ادیان شمرده شده و در اسلام مردود است. اسلام یک طبقهٔ رسمی و مجزای روحانی ندارد.

به رهبران مذهبی معمولاً شیخ، امام یا مولانا گفته می‌شود. عنوان امام به کسی گفته می‌شود که پیشنماز است. شیخ واژه‌ای عربی به معنای مرد پیر است و به عنوان عنوانی افتخاری برای افراد دانشمند اطلاق می‌شود. مولانا عنوانی است که طلاب مدرسه‌های اسلامی در شبه قاره هند به کار می‌برند.

یهودیت

شمیکا یا سمیشوت به کهنوت ربی یا حذان در یهودیت اطلاق می‌شود.

منابع

  1. «معنی کهنوت». لغت نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۲-۲۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.