توقیف

توقیف (به انگلیسی: Internment) زندانی کردن یا حبس[1] گروهی از مردم است که معمولاً در گروه‌های بزرگ و بدون محاکمه انجام می‌شود. این اصطلاح بویژه در مورد حبس کردن «شهروندان دشمن در زمان جنگ یا مظنونان تروریسم» استفاده می‌شود.[2] در حالی که مفهوم آن به سادگی به معنی حبس نمودن است هدف آن بیشتر محدود کردن و پیشگیری جرم و جنایت به جای حبس پس از محکومیت به آن است. استفاده از این واژه در بحث‌های سیاسی حساسیت‌زا است.[3]

زنان و کودکان بوئری در توقیف‌گاه تجمیع انگلیسی در آفریقای جنوبی (۱۹۰۰ تا ۱۹۰۲)

افراد مظنون ممکن است در زندان‌ها یا در امکانی به نام «اردوگاه‌های اقامت اجباری» (concentration camps) نگه‌داری شوند که در برخی موارد رسماً یا با کنایه به نام «اردوگاه تجمع» نیز خوانده شوند.

توقیف همچنین ممکن است به عمل کشورهای بی‌طرف در زمان جنگ در بازداشت نیروهای مسلح متخاصم و تجهیزات آن‌ها در سرزمین‌های خودشان تحت کنوانسیون لاهه ۱۹۰۷ گفته شود.[4]

اعلامیه جهانی حقوق بشر استفاده از توقیف را ممنوع کرده است. در ماده ۹ آمده است که «هیچ‌کس نباید در معرض توقیف، بازداشت یا تبعید خودسرانه قرار گیرد.»[5]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Almirante Valdés (VS o AV)
  2. internment. (n.d.). Collins English Dictionary - Complete & Unabridged 10th Edition. Retrieved November 03, 2014, from Dictionary.com website: http://dictionary.reference.com/browse/internment
  3. Euphemisms, Concentration Camps And The Japanese Internment
  4. "The Second Hague Convention, 1907". Yale.edu. Archived from the original on 9 October 2012. Retrieved 1 February 2013.
  5. Universal Declaration of Human Rights, Article 9, United Nations
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ توقیف موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.