سوگیری رسانه‌ای

جهت‌گیری رسانه‌ای یا سوگیری رسانه‌ای اصطلاحی در ارتباطات و روزنامه‌نگاری است که به معنای اثرگذاری سیاست‌ها و منافع یک رسانه در انتخاب وقایع مورد پوشش خبری و نحوه پوشش آن‌هاست.

بر اساس پژوهش‌ها، در جوامع گوناگون رسانه‌ها بر اساس سیاست‌های مالکان خود اداره می‌شوند و به این دلیل تنها بخشی از واقعیت را منعکس می‌کنند که در چارچوب منافع آن‌ها باشد. از عوامل اثرگذار بر سوگیری رسانه‌ها، دولت و قدرت است.[1]

از دید هارولد اینیس سوگیری رسانه‌ها تمدن بشری را شکل می‌دهد و از آن شکل می‌پذیرد؛ زندگی شخصی مردم و مصرف رسانه‌ای آن‌ها نیز را جهت می‌دهند.[2]

مارشال مک‌لوهان این پدیده را یک ابزار واسط برای اتصال صف‌بندی‌های اجتماعی ناشی از جریان ثروت، دانش و قدرت (=جریان‌های تعیین‌کننده تاریخ) به جهان طبیعی در نظر می‌گیرد.[2]

اگرچه داشتن گرایش فکری برای روزنامه‌نگاران (مانند هر شخصی) طبیعی است، اما سوگیری رسانه در صورتی که فشاری برای جانبداری ایجاد کند می‌تواند مانعی برای استقلال روزنامه‌نگاران و چالشی برای اخلاق حرفه‌ای این شغل باشد.[3]

منابع

  1. شکرخواه، یونس؛ کمالی چیرانی، فاطمه (بهار ۱۳۸۸). «روزنامه‌نگاری همراه و پوشش خبری جنگ عراق: مطالعه موردی فاکس نیوز». فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران. علمی-پژوهشی. پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی. ۲ (۱): ۱۵۵–۱۷۳. شاپا ۱۸۴۷-۲۰۰۸مقدار |issn= را بررسی کنید (کمک).
  2. شاه‌قاسمی، احسان (۲ مرداد ۱۳۹۲). «فلسفه رسانه از نگاه اینیس و مک‌لوهان». مرکز آموزش و پژوهش مؤسسه همشهری. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
  3. کواچ، بیل؛ رزنتیل، تام (۱۳۸۹). اصول روزنامه‌نگاری: آنچه دست‌اندرکاران باید بدانند و عامه باید توقع داشته‌باشند. ترجمهٔ حمیدرضا زاهدی. انتشارات اطلاعات. ص. ۱۹۱–۱۹۰. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۲۳-۸۰۱-۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.