بدبینی

بدبینی[1] نگرشی است که در آن روند امور رو به تباهی است و آرزوهای آدمی برآورده نمی‌شود. برپایهٔ این نگرش، پلیدی‌ها و سختی‌های زندگی بر خوبی‌ها و خوشی‌های آن سنگینی می‌کنند. قضاوت‌های ارزشی ممکن است به‌طور چشمگیری در میان افرادِ متفاوت فرق کنند. یک نمونهٔ رایجِ این پدیده، پرسش «آیا نیمهٔ لیوان پر یا خالی است؟» می‌باشد. در چنین موقعیتی، تصور اینکه آن چیز خوب یا بد است، می‌تواند به‌ترتیب خوش‌بینی یا بدبینی نامیده شود. تفکر بدبینانه در طول تاریخ بر تمام شیوه‌های تفکر تأثیر گذارده است.

بدبینی فلسفی

بدبینی فلسفی دیدگاه مرتبطی است که دنیا را با شیوه‌ای به شدت ناخوشبینانه می‌بیند. فیلسوفانِ بدبین، معمولاً پوچ‌انگارِ معتقد به اصالت وجود هستند. به باور آن‌ها زندگی هیچ ارزش یا معنایی ندارد. پاسخ آن‌ها به این شرایط بسیار متفاوت است.

بدبینی فلسفی بیشتر با هنر و ادبیات پیوند یافته‌است. فلسفهٔ شوپنهاور در میان آهنگسازانی چون واگنر، برامس، و مالر بسیار محبوب بوده‌است. چندین فیلسوف بدبین به نوشتن رمان یا شعر پرداختند که از آن میان می‌توان به کامو و لئوپاردی اشاره کرد.

جستارهای وابسته

منابع
  1. «بدبینی» [روان‌شناسی] هم‌ارزِ «pessimism»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر ششم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶ (ذیل سرواژهٔ بدبینی)

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بدبینی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.