مرا داد فرمود و خود داور است
مرا داد فرمود و خود داور است شعار ملی ایران در زمان حکومت پهلوی بود. این شعار در زیر نشان شاهنشاهی ایران بر روی نواری آبی رنگ نوشته شده بود. این مصرع شعر از فردوسی شاعر و حماسهسرای نامدار است که در بخش نامه نوشتن نوشیروان به کارداران خویش از شاهنامه نوشته است. ابیات پسین و پیشین این مصرع بدین شکل هستند:
یکی نامه فرمود بر پهلوی | پسند آیدت چون زمن بشنوی | |
نخستین سرنامه گفت از مهست | شهنشاه کسرای یزدانپرست | |
برومند شاخ از درخت قباد | که تاج بزرگی بسر برنهاد | |
ازو ویژه آباد هر بوم و بر | که یزدان داد آورش داد فر | |
سوی کارداران باژ و خراج | پرستندهٔ سایه و فر و تاج | |
بیاندازه از ما شما را درود | هنر با نژاد ار بود بر فزود | |
نخستین سخن چون گشایش کنیم | جهان آفرین را ستایش کنیم | |
خردمند و بینا دل آنرا شناس | که دارد ز دادار گیتی سپاس | |
بداند که هست او ز ما بینیاز | به نزدیک او آشکار است راز | |
کسی را کجا سرفرازی دهد | نخستین درش بینیازی دهد | |
مرا داد فرمود و خود داور است | ز هر برتری جاودان برتر است | |
به یزدان رسی شاه و کهتر یکیست | کسی را جز از بندگی کار نیست |
از سلسله مقالات دربارهٔ |
فردوسی |
---|
جستارهای وابسته
منابع
- تاریخ پرچم ایران: بختورتاش
- فردوسی، ابوالقاسم (۲۵۳۷ شاهنشاهی برابر ۱۳۵۷ خورشیدی)، شاهنامه، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ص. ۴۳۵ تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.