لیلا پهلوی

وی در تهران متولد شد و کوچک‌ترین خواهر رضا پهلوی، علی‌رضا پهلوی، فرحناز پهلوی و خواهر ناتنی شهناز پهلوی بود. او چند ماه پیش از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران و در ۹ سالگی، به همراه پدر و خانواده‌اش ایران را ترک کرد.[1]

لیلا پهلوی پس از پایان تحصیلات دوران ابتدایی، تحصیلات عالی خود را در آمریکا و در دانشگاه براون در رشتهٔ ادبیات تطبیقی با گرایش زبان آلمانی و فلسفهٔ اسکاندیناویایی به پایان رساند.[2]

او زبان‌های فارسی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی را روان سخن می‌گفت.[2] وی به رباعیات عمر خیام علاقه داشت و حتی به ترجمهٔ شعرهای مولوی به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی می‌پرداخت.[2] لیلا پهلوی دلبستهٔ فرهنگ ایران، از شعر و ادبیات و هنر ایران بود و برخی آثار هنری ایرانی را گردآوری می‌کرد. او همچنین از پشتیبانان مالی دانشنامهٔ ایرانیکا بود.[3]

یک سال پیش از مرگش در گفتگویی با یک مجلهٔ اسپانیایی دربارهٔ دل‌بستگی‌اش به ایران و فرهنگ ایرانی گفته بود:

«من تقریباً همه زندگیم را در خارج سپری کرده‌ام، اما هم‌چنان ایرانی مانده‌ام، گویی هیچ‌گاه از کشورم دور نبوده‌ام».[3]

مقبره و آرامگاه لیلا پهلوی در گورستان پاسی، پاریس، فرانسه

لیلا هنگامی‌که نزدیک به ۱۰ سال داشت، ایران را ترک کرد. در مصر شاهد مرگ پدرش[4][5] و رخدادهایی بود که برای خانواده‌اش در سال‌های آغازین انقلاب ایران پیش آمد. خاطرات تلخ از رویدادهای ناگوار زندگی‌اش وی را به بیماری افسردگی دچار کرد.[6]

وی در ۲۰ خرداد ۱۳۸۰ در ۳۱ سالگی، در اتاقش در هتل لئونارد[7] در مرکز لندن، با خوردن داروی خواب‌آور اقدام به خودکشی کرد و به زندگی‌اش پایان داد.[8][9]

در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۱ لیلا پهلوی در کنار آرامگاه مادربزرگش فریده قطبی در گورستان پاسی در شهر پاریس به خاک سپرده شد.[2] در مراسم خاک‌سپاری وی بسیاری از اعضای خاندان پهلوی و شماری از ایرانیان برون‌مرز شرکت داشتند.[3]

تئاتری پیرامون زندگی و مرگ او با نام «آوای آواره» کاری از گروه تئاتر یگانه و نوشتهٔ ندا ثابتی در سال ۱۳۸۷ در ایران اجرا شد که نقدی از دوران پادشاهی پهلوی بود.[10]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لیلا پهلوی موجود است.

• یادبودِ لیلا توسط مادرش
• مقاله ی گاردَین در مورد نتایج حاصل از بازجویی مرگ وی