اشترانکوه

اُشْتُرانْ‌کوه مشهور به آلپ ایران، بلندترین نقطه استان لرستان، رشته‌کوهی در شرق استان لرستان، واقع در جنوب شرقی دورود تا شمال غربی الیگودرز[2][3][4][5][6][7] و یکی از بلندترین رشته‌کوه‌های زاگرس است.[8] بلندترین قله این رشته‌کوه به نام سن‌بران به ارتفاع ۴۱۵۰ متر[9] است و یکی از ۱۵۱۵ قله بسیار برجسته جهان به‌شمار می‌رود.[10] این رشته‌کوه سرچشمه یکی از سرشاخه‌های اصلی رود دز به نام ماربره است که در دوره کوهزایی آلپی جدید ایجاد شده‌است. این کوه از جمله کوه‌های جوان می‌باشد که در حدود ۳۰ میلیون سال پیش ایجاد شده‌است.

اشترانکوه
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع	۴۱۵۰ متر[1]
جغرافیا
رشته‌کوه	زاگرس

قله‌های بلند و پر برف، دره‌های ژرف و طولانی، رودهای دائمی، پوشش گیاهی و جانوری بسیار متنوع، روستاهای کوهپایه‌ای از جمله ویژگی‌های اشترانکوه می‌باشد که به سبب بلندی در شعاع ۱۰۰ کیلومتری به خوبی پیدا است. گفته می‌شود نام آن به سبب وجود قله‌های ۸ گانه که برخی از آن‌ها بلندتر از ۴۰۰۰ متر می‌باشد و مانند کاروانی از شتر به ردیف قرار گرفته، به شترکوه یا اشترانکوه معروف گشته‌است.

قله‌های مهم آن از شمال باختری به جنوب خاوری این‌هاست: چال میشان، گل‌گل، گل‌گهر، سن بران، کوله لایو، میرزایی، فیالسون، لگه، سراب شاه تخت، سوزنی مهرجمال، پیاره دره تخت، پیاره کمندان، ازنادر و کوله‌جنو.[11]

در ارتفاعات اشتران‌کوه دره‌هایی یخچالی وجود دارد که در اصطلاح محلی به آن‌ها چال می‌گویند. از جمله این چال‌ها می‌توان از چال میشان، چال کبود، چال بران، چال فیالسون، چال شاه‌تخت، چال پیارو و چال همایون نام برد.[12]

رودهای کوچک بسیاری از این قله‌ها سرچشمه می‌گیرند که ماربره، گهررود، دره دایی و دره دزدان از آن جمله‌اند. دریاچه گهر معروف به نگین اشترانکوه در یکی از دامنه‌های جنوب باختری و در دره گَهَررود قرار دارد.[13]

دریاچه گهر که یکی از مناطق گردشگری ایران محسوب می‌شود در دامنهٔ‌جنوبی این رشته کوه قرار دارد؛ که به نگین زاگرس معروف است.

دامنه‌های اشتران‌کوه از دیرباز محل استقرار برخی طوایف لر بوده‌است، پس از مهاجرت از آن‌جا و عبور از میافارقین و، آنان بعدها به اتابکان لرستان شهرت یافتند.[14] مراتع دامنه‌های اشتران‌کوه مورد استفاده عشایر این ناحیه است؛ و دارای جاذبه‌های طبیعی بسیاری است.[13]