خلنو

خلنو، از جنوب به شمشک و رودبار قصران، از شمال به درهٔ رودخانهٔ وارنگرود، از شرق به دشت لار (محدوده لواسانات) و از غرب به وسیلهٔ خط‌الرأس هرزه‌کوه به درهٔ رودخانه کرج متصل می‌شود. این قله سرچشمه اصلی رودخانهٔ وارنگرود بوده که سرچشمه و منبع اصلی دریاچهٔ سد کرج است.[2]

نقشهٔ البرز مرکزی قله‌ها 1 علم‌کوه 2 آزادکوه 3 دماوند 4 دوبرار 5 دوخواهران 6 قلعه‌گردن 7 گرگ 8 خلنو 9 مهرچال 10 میشینه‌مرگ 11 ناز 12 شاه البرز 13 سیالان 14 توچال 15 وروشت 16 پهنه‌حصار    D پیست دیزین    E امامزاده هاشم    K تونل کندوان    * سد لتیان    ** سد لار    ‎-۲۵–۵۰۰ متر    ‎۵۰۰–۱۵۰۰ متر    ‎۱۵۰۰–۲۵۰۰ متر    ‎۲۵۰۰–۳۵۰۰ متر    ‎۳۵۰۰–۴۵۰۰ متر    ‎۴۵۰۰–۵۶۱۰ متر

رودها 1 الموت 2 چالوس 3 دوهزار 4 هراز 5 جاجرود 6 کرج 7 کجور 8 لار 9 نور 10 سرداب 11 سه‌هزار 12 شاه‌رود

شهرها 1 آمل 2 چالوس 3 کرج

متداول‌ترین مسیر صعود به قله خلنو از تنگه‌ای در شمال روستای لالان (دهستان رودبار قصران) است. در انتهای این مسیر دو یال یک گودی زیر قله تشکیل می‌دهند که به آن کاسه گفته می‌شود. عبور از کاسه راه تابستانه قله است. یال غربی به قله‌ای دیگر به نام برجِ خلنو منتهی می‌شود. با ادامه مسیر بر روی خط الراسی که از این قله به شمال می‌رود و عبور از تیغه‌های ژاندارک نیز می‌توان به خلنو رسید. عبور از خط الراس برج-خلنو به دلیل قسمت تیغه‌ای، به ویژه در زمستان، مسیری چالشی محسوب می‌شود.

راه دوم قله‌های سرکچال و عبور از گردنه ورزا است که از روستای شمشک آغاز می‌شود. این مسیر هم ابتدا به برج و سپس به خلنو می‌رسد. برخی کوهنوردان هم راه سومی از سمت روستای وارنگه‌رود را برشمرده‌اند. نظریان، محمود (۱۳۹۵). گام‌های به سمت صعود. نظری. ص. ۴۷. شابک ۶۰۰۲۸۹۷۴۱۰.