حسن‌آباد (اصفهان)

شهر حسن‌آباد در جنوب شرق استان اصفهان در فاصله ۱۱۵ کیلومتری مرکز استان و شهرستان اصفهان مرکز بخش جرقویه علیا و تنها نقطه شهری این منطقه می‌باشد این شهر با وسعت ۳۲۰ هکتار در ۵۲ درجه و ۳۷ دقیقه و ۲۸ ثانیه طول جغرافیایی و ۳۲ درجه و ۲۲ دقیقه و ۲ ثانیه عرض جغرافیایی در ارتفاع ۱۵۵۲ متری از سطح دریا بر روی دشتی نسبتاً مسطح بدون برجستگی خاصی واقع گردیده‌است این شهر از نظر آب و هوایی جزء مناطق مرکزی و شرقی ایران و دارای آب و هوای گرم و خشک با متوسط بارندگی ۱۱۰ تا ۱۴۰ میلی‌متر در سال می‌باشد. تابستانهای نسبتاً گرم و سوزان همراه با زمستان سرد و خشک خاصیت اصلی آب و هوای این منطقه می‌باشد قرار گرفتن در مجاورت تالاب گاو خونی آب و هوای این شهر را به شدت تحت تأثیر قرار داده‌است و شدت گرما و تبخیر مانع ایجاد بارندگی مناسب در این نقطه می‌باشد بلندترین ارتفاع محل کوه چاه خزانه با ارتفاع ۱۸۶۰ متر در جنوب غربی حسن‌آباد و در مقابل تپه‌های ماسه‌ای در قسمت شرق حسن‌آباد با ارتفاع ۳۰ تا ۴۰ متری منظره‌ای بی‌نظیر را خلق کرده‌است.

حسن‌آباد در تقسیمات کشوری از سال ۱۳۷۴ به شهر تبدیل شده‌است و جمعیت آن بر اساس آمار موجود (مراکز بهداشتی) ۴۴۹۹ نفر و ۱۳۹۴ خانوار می‌باشد که از این تعداد ۲۲۹۵ نفر مرد و ۲۲۰۴ نفر زن می‌باشند ترکیب سنی جمعیت مانند سایر مناطق ایران شامل جوانان بخصوص سنین ۱۵ تا ۳۰ سال می‌باشد. البته نا گفته نماند حس آباد بیش از ۴۰۰۰ نفر،ساکن شهر های مختلف همچون اصفهان،تهران،مشهدو... دارد.

دژکوه (دیزی کوه به زبان محلی)، قلعه‌ها و برجهای کبوتر، قنوات دوره صفویه، حمامهای خزینه ای،چشمه، معدن نمک و تپه های ماسه در شرق این شهر

دژکوه (دیزی کوه)

دژکوه

دژکوه یا دیزی کوه نام کوهی است در شمال غربی شهر حسن‌آباد که دژ یا قلعه‌ای خشتی بر فراز آن بنا شده‌است.

طبق نوشته تاریخ نگاران این دژ در زمان پیش از اسلام در این منطقه آتشکده زرتشتیان بوده و پس از اسلام به عنوان دژ روستا در برابر راهزنان استفاده می‌شده. نقل قولهای محلی دیگری نیز وجود دارد که شاه عباس اول صفوی در زمان گذر از این منطقه و رفتن به بالای این کوه و لذت بردن از نسیم کویری بالای کوه دستور بازسازی این آتشکده و تبدیل آن به دژ مستحکم برای این منطقه را صادر می‌کند.

قلعه

باغچه

دستجردوک

نو

یخچال

پصل آباد

دشت جهان

شهرک

تووش

پامچه

اقتصاد این شهر (جدای قشر جوان و تحصیل کرده که بیشتر به شغلهای اداری و کارمندی تمایل دارند)، برپایه کشاورزی، دامپروری و صنایع دستی و توریستی استوار است.

صنایع دستی این شهر شامل قالی بافی به سبک نائین، خورجین بافی، زیلو بافی می‌باشد. صنعت توریست در این شهر نیز همانند سایر نقاط کویری ایران شامل بازدید از کارگاه‌های بافندگی سنتی و اماکن تاریخی می‌باشد با این تفاوت که تپه‌های شنی و معدن نمک که در فاصله حدود ۷ کیلومتر شرق این شهر قرار دارد اخیراً مورد توجه اکثر گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته‌است. ضمن اینکه ستاره شناسان نیز برای مطالعه اجرام آسمانی به علت بی نظیر بودن آسمان شبش، به این شهر سفر می‌کنند.

اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.