مسجد جامع میمه

مسجد جامع میمه مربوط به دوره صفویه است و در شهرستان شاهین‌شهر و میمه، بخش میمه، شهر میمه خیابان فرهنگ واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۴ آبان ۱۳۵۱ با شمارهٔ ثبت ۹۳۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[1]

مسجد جامع میمه
ناممسجد جامع میمه
کشورایران
استاناصفهان
شهرستانشاهین‌شهر و میمه
بخشمیمه
اطلاعات اثر
کاربریمذهبی
کاربری کنونیمسجد
دیرینگیدوره صفویه
دورهٔ ساخت اثردوره صفویه
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۹۳۴
تاریخ ثبت ملی۱۴ آبان ۱۳۵۱

قدمت تاریخی

بنای اصلی این مسجد به دوران سلجوقیان بازمی‌گردد که قدمت بنای فعلی آن مربوط به دوره زندیه و طبق نظر برخی کارشناسان به دوره صفویه است. محراب این مسجد نیز به دلیل ارزش تاریخی بسیار بالا به موزه ملی ایران منتقل شده است.

مسجد جامع میمه

مسجد جامع میمه در سفرنامه ها

  • ابن بطوطه: «مسافرت ما در زمين پهناوری آغاز شد كه از مضافات اصفهان بشمار می‌رود. در اين طريق نخست به ميمه رسيديم، روستايی نيك و دارای باغ‌های انگور و قنوات متعدد و مسجدی زيبا يافتيم كه نهر آبی از وسط آن جاری بود.»
  • ملا محسن فیض کاشانی: «در طی سفری گذرم به مسجدی افتاد در قریه ای بنام میمه که بنظر می‌رسد با توجه به کتیبه بالای محراب، این مسجد زیبا یادگار آل‌بویه باشد. هنوز منبر شکسته و نیمه سوخته آن در گوشه‌ای دیده می‌شود. سنگ قبرهای اطراف مسجد تاریخی در حدود ۲۰۰ سال پیش را دارند.»
  • تیمور لنگ: «مردم میمه قبل از ورود من و لشگریانم به میمه به استقبال من آمدند در منطقه‌ای که قرقچی نام داشت، آنها گوسفند و گاو قربانی و سپاه مرا تا مسجد همراهی کردند. قشون نماز را در مسجد جامع میمه که دارای بنای زیبا و دیدنی با درختان سرسبز و نهر آبی روان بود به جا آوردند.»


جستارهای وابسته

منابع

  1. محمد یوسف کیانی (1385). معماری ایران (دوره اسلامی). انتشارات سمت. p. 20. ISBN 964-459-418-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.